سرویس ورزشی-

در حساس‌ترین بازی هفته بیست و هفتم لیگ برتر تیم‌های پرسپولیس و سپاهان در برابر دیدگان بیش از 70 هزار تماشاگر ورزشگاه آزادی به تساوی صفر – صفر دست یافتند. تساوی بدون گل و حفظ فاصله 5 امتیازی پرسپولیس با سپاهان تنها بخشی از اتفاقات بازی روز جمعه بود وگرنه اصل اتفاقات روی سکوها بود.
درگیری تعدادی از تماشاگران تیم‌های پرسپولیس و سپاهان که یک ساعت پیش از بازی شروع شد و تا پایان ادامه داشت، موجب شد که ۲۹۵ مصدوم و یک نفر کشته شود. این موضوع را محمدکرم درآبادی مدیر روابط عمومی اورژانس تهران در ارتباط تلفنی با صداوسیما اعلام کرد. وی تصریح کرد: یک نفر از مصدومان به علت مصرف مواد مخدر پیش از درگیری پس از «سی.پی.آر» در بیمارستان، اُوِر دُوز و فوت کرد.
پیگیری اتفاقات در وزارت ورزش
اتفاقات بازی پرسپولیس و سپاهان به اندازه‌ای تلخ بود که موجب شد وزارت ورزش و جوانان به این ماجرا ورود کند. دیروز محمدرضا داورزنی معاون وزیر ورزش و جوانان گفت: فضای ورزش و فوتبال بایستی آکنده از روح پهلوانی و معرفت باشد و رخ دادن چنین صحنه‌هایی زشت و تأسف‌برانگیز در شأن و شخصیت مردم و جامعه ورزش نیست.وی افزود: به هیچ عنوان نباید اجازه داد چنین صحنه‌هایی در آینده در فوتبال و ورزش کشور رخ دهد و از فدراسیون فوتبال خواسته‌ایم با استفاده از ابزارهای قانونی در کمیته‌های اخلاق و انضباطی موضوع را بررسی و در اسرع وقت با خاطیان برخورد جدی و قاطع کند. داورزنی تاکید کرد که وزارت ورزش و جوانان پیگیر حقوق جامعه ورزش و حفظ شأن فرهنگی و اخلاقی و امنیت خاطر مردم و ورزش ایران می‌باشد.
مسئولان امر جدی ورود کنند
ظاهراً اتفاقات تلخ حاشیه‌ای فوتبال ایران تمامی ندارد. پس از جنجال‌های تبریز و درگیری هواداران تراکتور، این بار در تهران و در استادیوم آزادی طرفداران سپاهان و پرسپولیس به جان هم افتادند. اگر قرار باشد دست‌روی‌دست بگذاریم خدای ناکرده شاید اتفاقات بدتری نیز رخ دهد.
هفته گذشته و پس از بازی تیم‌های تراکتورسازی و پیکان، رئیس‌کمیته انضباطی اعلام کرد تا پایان هفته (یعنی هفته گذشته) رای مربوط به این بازی صادر می‌شود اما نشد. یک سال قبل مسئولان تصمیم گیرنده در فدراسیون فوتبال قبل قانون رسمی تصویب کردند که استعمال دخانیات در ورزشگاه‌ها ممنوع است اما هرگز نتوانستند این قانون را اجرایی کنند تا جایی که حالا خبر می‌رسد یک نفر به علت مصرف مواد مخدر جان خود را از دست می‌دهد.
تا زمانی که مسئولان امر متوجه اهمیت فوتبال نشوند و در تصمیم گیری تا این اندازه تعلل داشته باشند، باید پیش‌بینی اتفاقات تلخ در ورزشگاه‌ها را کرد.
فوتبال در خدمت جريانات ضدورزشي
اگر کمی در تحلیل هایمان دقت و به ریشه‌ها توجه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که بسیاری از تماشاگران از این فوتبال، از تماشاي آن، از نفس کشيدن در فضاي آن لذت نمي برند، چون در آن چيزي که موجب شود احساس لذت و خوشوقتي به آدمي دست دهد، کم يافت مي‌شود.
در اين فوتبال هر قدر دوستداران واقعي ورزش و علاقه مندان راستين فوتبال لذت نمي برند، در عوض تا دلتان بخواهد کار‌چاق‌کن‌ها و مدير برنامه‌ها و دلال‌ها و پورسانت بگيرها و... از بودن در آن و نشستن بر سر خوان بي دريغ آن لذت مي برند. آنها (که اغلب شان از یک کیلومتری زمین‌های فوتبال رد نشده‌اند و با مباحث فنی این رشته ورزشی آشنا نیستند) مدت‌هاست در سايه غفلت برخی مسئولان، حسابي از فوتبال لذت مي‌برند و جيب‌شان را پر مي‌کنند، سفره‌شان را چرب و شيرين‌تر مي کنند، باز به لطف برخی مسئولان واداده و ترسو، پاي ثابت اکثر مسافرت‌ها هستند. در مقابل آن کسي که از فوتبال لذت نمي‌برد، مردم و دوستداران و علاقه‌مندان واقعي و بي‌توقع فوتبال هستند که صحنه‌هایی زشتی چون اتفاقات بازی پرسپولیس – سپاهان و تراکتورسازی و پیکان را به چشم دیدند.
 اين فوتبال به لطف جولان دادن و تاخت‌وتاز کردن جريانات منفعت‌جو و ضدفوتبال و بي‌مسئوليت و تعهد نسبت به مردم و جوانان و منافع ملي، به وضعيتي گرفتار آمده است که نمي‌تواند و قادر نيست مثل همه جاي دنيا، به صاحبان اصلي خود يعني «مردم» و طرفداران، خدمت کند و براي آنان فضايي سالم، پر نشاط و روحيه بخش ايجاد کند. بارها نوشته‌ايم که اين فوتبال گرفتار جريانات، دست‌ها و افکاري است که آن را وسيله و طعمه‌اي قرار داده‌اند براي تامين منافع و حفظ جايگاه خود و...
به بهانه اتفاقات اخیر باز از مسئولان امر، در وزارتخانه و در فدراسيون فوتبال می‌خواهیم کاروبار فوتبال را جدي بگيرند و براي اداره و مديريت آن به نحوي که درخدمت مردم و منافع ملي قرار بگيرد، طرح نو در بيندازند.
تا شرايط فعلي حاکم بر کاروبار فوتبال باشد، از آن بيش از اين نمي شود انتظار داشت و نمي‌شود توقع داشت فوتبال به ورزشي پرهيجان، سالم و لذت‌بخش تبديل شود، دردها و گرفتاري‌هاي زياد به جان اين فوتبال افتاده که اجازه نمي‌دهد، اين رشته ورزشي پرطرفدار و جذاب در خدمت مردم و جامعه باشد.
 فوتبال بايد انتخاب کند، مسئولان فوتبال بايد تکليف خودشان را معلوم کنند که آيا فوتبال را براي مردم و جامعه و در خدمت منافع ملي مي‌خواهند يا کماکان طعمه و وسيله‌اي که از جيب مردم و بيت‌المال ارتزاق مي‌کند، به اسم مردم، بساط خود را پهن کرده است، اما عملا به کام منفعت‌جويان و يا مغرضان تمام مي‌شود؟ آن وقت روش و مشي مناسب و کارساز مديريتي را براي وصول به هدف، تعيين نمايند.