امام‌علی‌(ع) فرمود: از کسانی مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است، و توبه را با آرزوهای دراز به تأخیر می‌اندازد، در دنیا چونان زاهدان سخن می‌گوید، اما در رفتار همانند دنیاپرستان است، اگر نعمت‌ها به او برسد سیر نمی‌شود، و در محرومیت قناعت ندارد، از آنچه به او برسد شکرگزار نیست، و از آنچه مانده و به او نرسیده زیاده‌طلب است. دیگران را باز می‌دارد و پرهیز می‌دهد، اما خود پروا ندارد، به اطاعت و فرمان‌برداری امر می‌کند، اما خود فرمان نمی‌برد و اطاعت نمی‌کند، نیکوکاران را دوست دارد، اما رفتار و اعمالش مثل آنها نیست، معصیت‌کاران را دوست نمی‌دارد، اما خود یکی از گناهکاران است، و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمی‌دارد، اما در آنچه مرگ را ناخوشایند می‌کند اصرار و پافشاری دارد. اگر بیمار شود، نادم و پشیمان می‌شود، و اگر تندرست و سلامت باشد، سرگرم خوشگذرانی‌ها می‌گردد. (1)
__________________
1- نهج‌البلاغه- حکمت150