وی در گفت‌وگو با سایت عصر ایران و درباره تأثیر تصمیم ترامپ در گنجاندن نام سپاه در لیست گروه‌های تروریستی بر تصمیم تشخیص مصلحت نظام در بررسی لوایح پالرمو و CFT گفت: ارتباطی بین این دو موضوع وجود ندارد، اگر ما بر عدم تصویب این دو لایحه اصرار داشته باشیم به یک نوعی تأیید حرف ترامپ است و به نفع آمریکا خواهد بود.
وی افزود: اگر ما به کارگروه ویژه مالی نپیوندیم مشکلات بیشتری برای روابط بانکی و مالی‌مان ایجاد می‌شود.
مطهری در مورد برخی گمانه‌ها در رابطه با فضای منفی در مجمع نسبت به این لوایح گفت: اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام خیلی از خودشان رأی ندارند یعنی استقلال فکر ندارند، اینها منتظر پیامی هستند، اگر اشاره‌ای شود همه اعضا موافق می‌شوند و اگر اشاره برعکس باشد همه مخالف می‌شوند.
این اظهارات در حالی است که علی مطهری از جمله حامیان چشم و گوش بسته تصویب برجام به شمار می‌رود و هنوز هم اطلاع درستی از ابعاد تعهدات واگذار شده در متن برجام و ابعاد فنی و سیاسی آن ندارد. وی زمانی مدعی شده بود 20 دقیقه هم برای تصویب برجام زیاد بود.
با این اوصاف، خود وی، مصداق فقدان استقلال رأی و فکر است؛ چنانکه اکنون هم با وجود تجربه پرخسارت برجام، به تقلید از کارچاق‌کن‌های اصلی FATF، درباره مزایای تبعیت از این کمیته وابسته به آمریکا و اروپا حرف می‌زند. اما کمترین توضیحی نمی‌دهد که اگر تعهدات FATF را هم مانند برجام به انجام رساندیم و اطلاعات محرمانه مالی خود (از جمله در زمینه مقابله و دور زدن تحریم‌ها) را به FATF که اکنون رئیس آن آمریکاست دادیم اما طرف مقابل حاضر به کمترین گشایش مالی و بانکی نشد، در آن صورت گریبان چه کسی را باید گرفت؟ و اصلاً گرفتن افراد و دنباله‌رویی مانند علی مطهری در چنان وضعیتی، چه ارزش و فایده‌ای دارد؟
برخلاف القای جریان تبلیغاتچی FATF، مقامات آمریکایی به شدت اصرار دارند ایران برای خودتحریمی و ناتوانی در مقابل تحریم‌ها، حتماً عضو FATF و از این طریق مدیریت شود.