حسین مظفر در گفت‌وگو با نامه نیوز اظهار داشت: «تأخير در تصميم‌گيري درباره لایحه پالرمو دلايل متعدد دارد؛ نخست آنكه درباره اين لايحه بحث‌هاي بسياري درگرفت از يك سو نمايندگان مجلس نامه‌هاي متعددي نگاشتند، از سوي ديگر معاون اول رئيس جمهور براي رهبر معظم انقلاب نامه‌اي با محتواي لزوم پیوستن به برنامه اقدام مالی نوشتند كه حضرت آقا گفتند براي بررسي بيشتر به مجمع ارسال شود.
دوم آنكه ارسال لايحه پالرمو و CFT همزمان شد و ضرورت داشت كه هر يك به دقت و با درنظر گرفتن تمام جزئيات بررسي شود. دليل مهم ديگر در تأخير تصميم‌گيري مجمع تشخيص مصلحت نظام، رويكرد متناقض كشورهاي غربي در عمل به تعهداتشان است. ايران به تمام آنچه در توافق برجام گفته بود عمل كرد و هيچ بدعهدي از سوي ايران مشاهده نشد اما در ابتدا آمريكا با يك خيانت آشكار به طور كامل از برجام خارج شد و اروپايي‌ها هم در گفتار و عمل خود صادق نبودند؛ پس از خروج آمريكا از برجام آنها گفتند كه ايران از برجام خارج نشود و ما سازوكاري را پيش‌بيني مي‌كنيم كه مشكل فروش نفت حل شود.
 نه‌تنها به چنين وعده‌هايي عمل نكردند بلكه تعهدات پيشين خود را نيز مشروط به بهانه‌هايي مانند حقوق بشر، حقوق اقليت‌هاي ديني و مذهبي و... كردند.
وی افزود: ما احساس كرديم كه اروپايي‌ها نمي‌خواهند به آنچه تعهد داده‌اند عمل كنند؛ از اين‌رو مجمع صبر كرد تا ضمن بررسي مجدد تعهدات اروپايي‌ها ببيند آنها چه خواهند كرد. اين طور نمي‌شود كه ايران به تعهدات خود عمل كند و تبديل به سرباز پابه‌ركاب آمريكا و اروپا شود و همه امتيازها را به آنها بدهد. صبر مجمع يك ميدان سنجش صحت عمل اروپايي به تعهداتشان است و به هر حال اگر به تعهداتشان عمل كنند زمينه‌هاي مساعدي براي بررسي پالرمو و CFT فراهم مي‌شود».
مظفر در تشریح علل مخالفت خود با تصویب پالرمو ادامه داد: «علاوه بر مواد مذکور، به‌طور کلی تصويب پالرمو اشكالات فراواني دارد و براي ايران امتيازي را به همراه نمي‌آورد. ما مدافع شفاف‌سازي هستيم اما نه آن‌طور كه غربي‌ها می‌خواهند. نباید این‌طور باشد که آنها برای شیوه شفاف‌سازی ما نسخه بپیچند. ما در دوران سخت تحریم به سر می‌بریم و نمی‌توانیم تمام سازوکارهای خود را معطل نگه داریم و همه تصمیمات را به آمریکا و اروپا واگذار کنیم. جالب است که حتی موافقان تصویب پالرمو نیز اذعان دارند که مشکلات ناشی از تحریم یا مشکلات موجود در فروش نفت با پالرمو حل نمی‌شود. تصویب پالرمو نوعی خود تحریمی است و منطقی نیست که با دستان خودمان، خود را محدود کنیم».
وی می‌گوید: افرادی که امروز با تصویب پالرمو موافقند از تجربه تلخ برجام عبرت نمی‌گیرند. دولت در موضوع برجام بسیار خوش‌بین بود و به مواضع شفاهی غربی‌ها اعتماد می‌کرد و چنین رویکردی باعث شد با نهایی‌شدن برجام همه‌چیز دادیم و هیچی دریافت نکردیم. با همه این اوصاف بازهم غربی‌ها طلبکارند. بنابراین باید حق داد که مجمع با وسواس و حوصله فراوان درباره این لایحه تصمیم بگیرد».
حسین مظفر درباره زمان احتمالی تصمیم‌گیری مجمع گفت: «باتوجه به تمدید مهلت چهارماهه FATF از اسفندماه و ضرورت بررسی کامل پالرمو به نظر می‌رسد که تصمیم مجمع با پایان مهلت تمدید شده
مقارن باشد».