روزنامه آرمان ضمن انتشار تحلیل فوق نوشت: شاید اگر تا چند ماه پیش به این مقوله که دولت سخنگو ندارد می‌پرداختیم برخی ‌می‌گفتند مسائل مهم‌تری وجود دارد که عدم وجود سخنگوی دولت را در مراحل دوم یا سوم قرار می‌دهد، اما همان زمان نیز می‌گفتیم که دولتی که سخنگو ندارد نمی‌تواند عملکردها، دستاوردها و حتی کاستی‌های خود را با جامعه در میان بگذارد. هر چه گفتیم رئیس‌جمهور علی برکت‌ا... شنید، اما گوش نکرد لذا چون گوش نداد عمل نکرد. از این جهت بود که وقتی در حوزه‌های مختلف به خصوص حوزه اقتصادی و معیشتی مردم اشکالاتی بروز کرد خلأ وجودی کسی که بخواهد اقدامات و برنامه‌های دولت را برای مردم تشریح کند به وضوح به چشم آمد و روحانی فهمید که دیگر سخنگو نه تنها در اولویت چندم، نخستین اولویت دولت است. لذا برای انتخاب سخنگو افراد متفاوتی مطرح شدند. گرچه در این میان 2 رویکرد بروز کرد. رویکرد نخست انتخاب سخنگو از میان دولتی‌ها بود که در این میان افرادی چون اسحاق جهانگیری، رحمانی فضلی، آذری جهرمی، حسام‌الدین آشنا و... مطرح شدند. رویکرد دیگر انتخاب سخنگو از خارج از دولت بود که پای علی ربیعی وزیر سابق کار، علی جنتی وزیر اسبق ارشاد و... را به ماراتن انتخاب سخنگو باز می‌کرد، اما در همین اثنایی که همگان منتظر انتخاب سخنگوی دولت بودند خبری همه تحلیل‌ها را برهم ریخت. بررسی رویدادها خبر از این می‌داد که با همه حدس و گمان‌ها در خصوص یک نفر جایگزین محمدباقر نوبخت دولتی‌ها به ترکیبی جدید دست یافتند. به نوعی که 2نفر همزمان به سخنگویی دولت بپردازند. با این رویکرد که علیرضا معزی به عنوان دبیر شورای اطلاع‌رسانی دولت فعالیت کند و خبرهای دولت را پوشش دهد و محمود واعظی سخنگوی رئیس‌جمهور شود. چند ماهی این قضیه پیش رفت، اما هنوز که هنوز است خلأ سخنگوی دولت که بتواند همه جوانب دولت را پوشش دهد به چشم می‌خورد و معلوم نیست رئیس‌جمهور کی این خلأ را حس خواهد کرد. در پنج سال گذشته، طبقه هشتم ساختمان کوثر ریاست‌جمهوری تقریبا هر سه‌شنبه میزبان خبرنگاران رسانه‌های مختلف بوده تا محمدباقر نوبخت به عنوان سخنگوی دولت پاسخگوی سوالات خبرنگاران و بازتاب‌دهنده نظرات، تصمیمات و اقدامات دولت حسن روحانی باشد. اما اکنون چند ماهی می‌‌‌شود که پس از آخرین دیدار نوبخت در سمت سخنگو نه خبرنگاران به طبقه هشتم ساختمان کوثر می‌روند و نه سخنگویی وجود دارد که اقدامات دولت را به سمع و نظر رسانه‌ها برساند. گرچه هرچند بسیاری از نحوه عملکرد نوبخت در سازمان برنامه و بودجه رضایت نداشتند، اما وی ترجیح داد که طبق گفته خودش برای تمرکز بیشتر روی سازمان از سخنگویی کنار برود. شاید جلسات آقای سخنگو معمولا با زیرکی خاص نوبخت عایدی چندانی برای خبرنگاران نداشت، اما به هر صورت ارائه آمارهای درست از اقدامات دولت و شفاف‌سازی و روشن کردن برخی مواضع دولت به خصوص در شرایط کنونی کشور می‌توانست کمی فضای رسانه‌ای را تحت تاثیر قرار دهد.