اگر اين كشورهاى اسلامى، همين كشورهاى منطقه، اگر همين كشورهاى خليج و منطقه ده روز جلوى نفت‏شان را بگيرند، دنيا به صدا در مى‏آيد، دنيا تسليم‏شان مى‏شود. لكن اينها نفت‏شان را تقديم مى‏كنند، آبروي‌شان را تقديم مى‏كنند، كشورشان را تقديم مى‏كنند، ملت‏شان را تقديم مى‏كنند، براى چه؟ براى يك هواى نفس باطل. دنيا را اين هواى نفس دارد از بين مى‏برد. هواى نفس است كه وادار مى‏كند كه اينها براى خاطر اينكه چهار روز زندگى مرفه به خيال خودشان بكنند، ملت‏هاى خودشان را اينطور تحت ستم قرار مى‏دهند.
صحیفه امام؛ ج18؛ ص238 | جماران؛ 16 آذر 1362