به گزارش مهر، میکونوس نام رستورانی در برلین آلمان است که ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۲ شهرتی جهانی پیدا می‌کند. یک واقعه تروریستی در این رستوران رخ می‌دهد، چهارتن از فعالین سیاسی کرد در یک عملیات مسلحانه کشته می‌شوند و دستگاه قضائی آلمان در روندی عجیب پای ایران را به ماجرا باز می‌کند. مهندس
«کاظم دارابی» یکی از کسانی است که زندگی‌اش با اتهام به دست داشتن در این واقعه مسیر متفاوتی پیدا می‌کند. او به همراه چهار تبعه لبنان به عنوان متهمین این عملیات معرفی می‌شوند و در یک فرآیند قضائی پرابهام که جنبه‌های سیاسی دادگاه بر وجه حقوقی آن غلبه داشت، به حبس ابد محکوم می‌شود که پس از تجدیدنظر حبسش به ۲۵ سال تقلیل می‌یابد. دارابی ۱۵ سال از زندگی‌اش را به پای اتهامی سپری می‌کند که چیزی از آن نمی‌داند. اتهامی که علیرغم حضور شاهدین رنگارنگ و عجیب و غریب در دادگاه، هیچ‌گاه به درستی اثبات نمی‌شود. به تازگی و یازده سال بعد از آزادی دارابی، با انتشار خاطراتش از زندگی و حبس در آلمان در قالب کتاب «نقاشی قهوه‌خانه» این روزها در بسیاری از محافل سیاسی و پژوهشی داخلی و خارجی نامش بر سر زبان‌ها افتاده است.
کاظم دارابی، نویسنده کتاب «نقاشی قهوه خانه» با موضوع پرونده جنجالی رستوران میکونوس، درباره اهدای کتاب خود به وزیر امور خارجه گفت: در لبنان بودم که محمدجواد ظریف برای بازدید به این کشور آمدند و در سالگرد پیروزی انقلاب در جمع ایرانیان سخنرانی داشتند. اصلاً هم اجازه نمی‌دادند به ایشان نزدیک شوی. اما مصمم بودم که کتاب را به ایشان برسانم. با ترفندی که شامل فریاد زدن و صدا کردن نامشان در جمع بود توجهشان را به خودم جلب کردم و کتاب را به او دادم و گفتم سرنوشت یک ایرانی را در بند اروپایی‌ها بخوانید و هر وقت آنها دم از رعایت نشدن حقوق بشر در ایران زدند این کتاب را و آنچه بر من رفته را بر سرشان بکوبید.
وی همچنین اظهار داشت: اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها خاصیتشان همین است. آنها این ماجرای میکونوس را درست کردند و امثال یوسف امین را ساختند. شما می‌گوئید به خودشان از خودشان شکایت کنیم؟ الان مگر جز این است که برای همه مسجل است که تأسیس داعش کار آمریکا است؟ آنوقت می‌گویند ما در حال مبارزه با داعش هستیم. مگر سازمان ملل در همان آمریکا نیست؟ شما چه انتظارهایی دارید. وکیل من می‌گفت اگر من دوربین داشتم و از این دادگاه فیلم می‌گرفتم همه می‌توانستند ببینند این دادگاه و بحث‌هایش چقدر بی‌ارزش است. اگر آلمان به من حکم ابد نمی‌داد نمی‌توانست ایران را به این ماجرا متصل کند. باید من را محکوم می‌کردند. باید من را عضو سپاه و حزب‌الله و... نشان می‌دادند تا بتوانند کار دو ضارب لبنانی را توجیه کنند.