محسن مسرّت در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا به رغم با اهمیت دانستن نقش سمبلیک اینستکس تصریح کرد: نهاد تاسیس شده از ضعف‌های جدی نیز برخوردار است اول اینکه این نهاد از نظر حقوقی زیر چتر وزارتخانه‌های خارجی این سه کشور است و نه زیر چتر وزارتخانه‌های اقتصاد و یا مالی این کشورها؛ این امر نشان می‌دهد که مسئولین واقعی سیاست‌های اقتصادی این سه کشور از ترس آمریکا حاضر به قبول مسئولیت نبوده‌اند.
مسرّت افزود: دوم اینکه به احتمال قوی فقط بنگاه‌های کوچک و متوسط اروپایی که حجم معاملات‌شان با ایران بیشتر از حجم معاملات با آمریکا است تمایل به استفاده از این کانال مالی خواهند داشت و لذا راه برای معاملات کلان با شرکت‌های بزرگ اروپایی کماکان بسته است.
این کارشناس تصریح کرد: اینکه ایران چگونه از طریق اینستکس بتواند مایحتاج کالاهای وارداتی خود را از اتحادیه اروپا تامین کند تاکنون معلوم نشده است. نظر کارشناسان اروپایی برای حل این مشکل پیوستن واردکنند‌گان کلان نفت ایران از جمله چین و هندوستان هم به اینستکس است که چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. این کشورها تاکنون تجارت خود با ایران را به صورت پایاپای سازمان‌دهی می‌کنند و کالاهای خود را در معاوضه با نفت به ایران صادر می‌کنند. لذا دلیلی ندارد که چین و هندوستان به نهاد مالی اتحادیه اروپا بپیوندند.
مسرّت متذکر شد: با توجه به این محدودیت‌ها اینستکس نمی‌تواند جوابگوی مشکل تجارت خارجی ایران باشد.
وی افزود: سازنده‌ترین گزینه ایران در قبال تحریم‌های آمریکا تغییر الگوی ساختاری اقتصاد ایران از نوع الگوی وارداتی به الگوی گسترش تولیدات ملی و افزایش صادرات غیرنفتی است. شاید این حقیقت چیز تازه‌ای نباشد اما تا زمانی که عملی نشود تکرار آن اجتناب‌ناپذیر است. بالاخره باید مرحله حرافی درخصوص اقتصاد مقاومتی را پشت سر گذاشت و وارد مرحله تجربی این الگو شد.