لوران فابیوس، گفت اختلاف اساسی با ایران بر سر تعداد سانتریفیوژ است و در حالی که گروه 5+1 می‌گوید ایران می‌تواند چند صد سانتریفیوژ داشته باشد، تهران خواستار صدها هزار سانتریفیوژ است.
فابیوس در گفت‌وگو با رادیو «فرانس انتر» مدعی شد فقط به خاطر ساخت بمب اتمی است که این کشور نیاز به صدها هزار سانتریفیوژ دارد.
این ادعای گزاف در حالی است که ایران تنها برای تامین سوخت نیروگاه بوشهر به بیش از 50 هزار سانتریفیوژ نیاز دارد.
فرانسوی‌ها با وجود سهامداری ایران در کارخانه بورودیف، سهم ایران از اورانیوم غنی‌شده در این کارخانه را نپرداخته‌اند. در ماجرای سوخت 20 درصد راکتور تهران نیز غرب حاضر نشد ولو با قیمت گران‌تر از بازار، این سوخت را به ایران بفروشد و بنابراین بی‌اعتمادی کشورمان به غرب، استدلال‌هایی کاملا محکم دارد.
در همین حال اسکات لوکاس استاد ستاد مطالعات آمریکا در دانشگاه بیرمنگام در مصاحبه با رادیو فردا گفت: «ایران نمی‌خواهد برای تهیه سوخت نیروگاه‌های اتمی‌اش و اورانیوم 5 درصد غنی‌شده به نیروی خارجی احتیاج داشته باشد. غرب و خصوصا فرانسه می‌گویند که روسیه می‌تواند این سوخت را تا سال 2021 تامین کند. اما به نظر من، ایران به روسیه اعتماد ندارد و دلیل آن قراردادهای پیشین درباره بوشهر و یا قراردادهای نظامی است و اگر این اعتماد وجود نداشته باشد، یعنی این که ایران به تعداد قابل توجهی سانتریفیوژ نیاز دارد.»
مارک فیتزپاتریک کارشناس بین‌المللی نیز گفته است: «اگر غرب بخواهد در مقابل تعداد سانتریفیوژها، به بازرسی‌های بیشتر از برنامه هسته‌ای ایران برسد، یکی از راه‌های پیشبرد و دسترسی به یک توافق است. این بدین معناست که ایران بتواند سانتریفیوژهای بیشتری را فعال نگه دارد، و در مقابل بپذیرد که جامعه بین‌الملل توانایی بیشتری برای بازرسی داشته باشد.»
همزمان باربارا استبین عضو ارشد شورای آتلانتیک در مصاحبه با شبکه دولتی بی‌بی‌سی گفت: یک سری مذاکرات سخت در ژنو پیش رو هم هست. مشکل اصلی این است که فکر می‌کنم ایران می‌خواهد ظرفیت خیلی بزرگی برای غنی‌سازی اورانیوم نگه دارد.
استبین افزود: آمریکا و غرب می‌خواهند که ایران خیلی ظرفیت محدودی داشته باشد.
وی اظهار داشت:  ایران همچنین می‌خواهد ببیند که چه جور تحریم‌هایی لغو خواهد شد در صورتی که توافق بکنند و می‌خواهد این تحریم‌ها خیلی سریع به نتیجه برسد.
وی افزود: آمریکایی‌ها می‌خواهند تا آنجا که می‌توانند ظرفیت غنی‌سازی ایران را محدود نگه دارند.
از سوی دیگر کریستین ساینس مانیتور در تحلیلی خاطرنشان کرد: یکی از موضوعات کلیدی در مذاکرات اخیر که باید بین دو طرف حل شود تعداد سانتریفیوژهایی است که پس از توافق نهایی می‌توانند در ایران فعالیت داشته باشند. همچنین میزان اورانیوم غنی شده تولیدی از این سانتریفیوژها نیز موضوعی برای بحث است. یک نگرانی عمده دیگر برای قدرت‌های غربی خواستی است که ایران در جریان چهارمین دور از مذاکرات هسته‌ای در وین مطرح کرد و آن تولید اورانیوم غنی‌شده به منظور تامین سوخت برای راکتور بوشهر بود.
این روزنامه افزود: یک مسئله دیگر نیز مدت زمان اجرای توافق هسته‌ای نهایی است. ایران می‌خواهد این توافق را در بازه زمانی کوتاه‌تر اجرا کند که احتمالا سه سال است اما آمریکا و متحدانش می‌خواهند این قرارداد در زمانی طولانی‌تر اجرا شود که به طور حتم بیش از 5 سال خواهد بود.
یاد‌آور می‌شود عباس عراقچی معاون وزیر خارجه کشورمان در پایان 11 ساعت مذاکره با طرف آمریکایی در ژنو اعلام کرد اختلافات هنوز به قوت خود باقی است.