رحیم‌پور ازغدی در ابتدای این نشست با طرح این سؤال که آیا هنری که سفارشی نباشد هم وجود دارد یا خیر، عنوان کرد: مفهوم سفارش دو بعد دارد؛ یک بعد معنای منفی دارد. گاهی هنرمند و فاعل انسانی، فاقد انگیزه درونی برای کار هنری است و ممکن است به آن کار علاقه‌ای نداشته باشد. گاهی هم برای منفعت سراغ هنر می‌رود. گاهی هم معنی سفارشی بودن هنر، این است که براساس ایمان و اخلاص انجام شده باشد.
وی افزود: ما هیچ هنری نداریم که معنا و مفهومی نداشته باشد، حتی آن هنری که بی‌غرضانه باشد. جدا از نیت مؤلف، آن کار، اثر خود را بر مخاطب می‌گذارد… در رسانه و اخلاق بحث دقیق‌تر و حساس‌تر می‌شود. آنجا نمی‌توانیم بگوییم من هیچ نظر خاصی درباره انسان و اخلاق ندارم ولی وارد روح و فکر او می‌شوم.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تاکید کرد: اگر کسی گفت من به رسانه یا سینمایی می‌اندیشم که در خدمت هیچ تفکری نیست، یا نمی‌فهمد چه می‌گوید، یا می‌فهمد؛ آن فرد درست در لحظه‌ای که می‌گوید سینما نباید هدفی را دنبال کند، همین حرف خودش یک ایده و هدف است.
رحیم‌پور ازغدی یادآور شد: اگر برای عدالت و شریعت کار نکنیم سراغ مکتب «من مرکز عالم هستم» رفته‌ایم و به جای اینکه بگوییم خدا مرکز عالم است و به دیگران کمک کنیم، معیارمان سود است. کسی که معتقد به «هنر برای هنر» است، هدفش نفسانیت است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: به هر حال به لحاظ مضمونی امکان ندارد محصولی ارائه شود که درباره چیزی نباشد. مسئله دربارگی بسیار مهم است. دربارگی یعنی درباره چیزی بودن و آیا فیلم یا اثر هنری داریم که درباره چیزی نباشد؟ این بی‌معنی است. وقتی درباره چیزی حرفی می‌زنیم در برابر آن مسئولیم. حتی وقتی حرفی هم نزنیم مسئولیم چون از ما پرسیده می‌شود که چرا درباره فلان موضوع چیزی نگفتی. آنهایی که می‌گویند ما دنبال ایدئولوژی خاصی نیستیم، دنبال ایدئولو‌ژی «من‌محوری» هستند و آنجا که حرفشان را نزنند، پیرو ایدئولوژی منافع بوده‌اند.