فقط یک نوع غذا
امام مقید بودند که دو نوع غذا سر سفره نباشد. با آن امکانات و با آن‏‎ ‎‏هدایایی که می‌آوردند، اینطور نبود که چند نوع خورش باشد، گوشت، مرغ،‏‎ ‎‏ماهی و این خبرها نبود. این موضوع را تمام قوم وخویش‌ها می‌دانند. ‏
‏‏ روزی در منزل امام بودم و گویا قرار بود چند نفر از خانم‌های لبنانی‏‎ ‎‏مهمان باشند. خود خانم هم در پخت‌وپز و... کمک می‌کرد. با همۀ احترامی که‏‎ ‎‏امام برای خانم قائل بودند اگر خانم می‌خواست یک روز دو نوع خورش‏‎ ‎‏درست کند آقا می‌گفت نه.‏
‏‏     خانم نشسته بودند و داشتند به تهیۀ غذا کمک می‌کردند. من پرسیدم:‏‎ ‎‏خانم، مهمان دارید؟ خانم گفتند: بله چند نفر خانم از لبنان هستند. ما وقتی که‏‎ ‎‏لبنان بودیم از ما خیلی پذیرایی و احترام می‌کردند و آنها امروز ناهار اینجا‏‎ ‎‏هستند. من اگر بشود دوست دارم دو نوع غذا برای اینها درست کنم؛ ولی آقا‏‎ ‎‏اخلاقش این نیست و حالا نمی‌دانم چه کار بکنم. در این بین آقا قدم زنان‏‎ ‎‏آمدند، داشتند اخبار را از رادیوی کوچک خودشان گوش می‌کردند.‏‎ ‎‏پرسیدند: خانم، مهمان دارید؟ خانم گفتند: بله، مهمان داریم. من اگر بشود‏ ‎‏می‌خواهم دو نوع خورش درست کنم. آقا گفتند: خوب، چه داری؟ گفتند:‏‎ ‎‏قیمه یا بادمجان. نمی‌دانم یک خورشی را اسم بردند. آن وقت آقا پرسیدند که‏‎ ‎‏خوب سالاد هم دارید؟ گفتند: بله، سالاد هم هست. فرمودند که: همان بس‏‎ ‎‏است و دیگر راه افتادند و رفتند و خانم دیگر با همان یک نوع غذا مهمانی را‏‎ ‎‏برگزار کردند.
(کتاب آینه حسن، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن ثقفی،
 صص 74و75.)