سعید حجاریان در گفت‌و‌گو با تسنیم درباره دلایل تغییر رفتار اصلاح‌طلبان با دولت طی ماههای اخیر گفته است: «‌من پیش‌تر هم گفته‌ام، ما با دکتر روحانی عقدی –به‌صورت ائتلاف- نبسته بودیم. ایشان وعده‌هایی به مردم دادند و مردم هم به‌دلیل همان وعده‌ها پای صندوق رأی رفتند. دفاع ما، براساس همین وعده‌ها بود و نه خواسته‌های حداکثری خودمان. اما، ایشان به بسیاری از وعده‌هایش یا نخواست یا نتوانست عمل کند و فی‌الواقع زمانی‌که از خود عبور کرد، طبعاً بخشی از اصلاح‌طلبان هم ناگزیر با ایشان زاویه پیدا کردند.‌»
چنین اظهاراتی از سوی چهره شاخص اصلاحات درحالی است که وی سال 92 در گفت گو با روزنامه بهار گفته بود: «‌اگر آقای روحانی محذوراتی دارد ما از ایشان مطالبه‌ای نداریم، بلکه به عنوان مشاورانی امین تجربیات خود را در اختیارشان قرار می‌دهیم. به قول معروف مفتاح را دندانه شو، حاضریم دندانه کلید ایشان باشیم.‌»
گفتنی است اصلاح‌طلبان در حمایت از آقای روحانی نیز صداقت به خرج نداده اند؛ آنها امتیاز گرفتند و به جای بدهکاری، طلبکار دولت شدند و به وقتش، با دولتی که در تقصیرها و انحرافات و سوء عملکردهایش شریک بلکه متهم اول بودند، فاصله گذاری و از خود سلب مسئولیت کردند.
مدعیان اصلاحات به دولت نگاه ساندیسی دارند، آنان می‌خواهند تا آخر از مواهب حضور در دولت بهره برده و زمانی که این موقعیت رو به اتمام بود لگدی زده و سفره خود را جدا کنند و سر سفره دیگری بنشینند، نتیجه این نگاه عدم صداقت و مواضع متناقض در دوره‌های مختلف است.
در پی موضع‌گیری سالوسانه مدعیان اصلاحات نسبت به دولت، سایت دیپلماسی ایرانی وابسته به صادق خرازی در یادداشتی نوشت: «خاتمی، عبور از روحانی را کلید زد، چون می‌داند تمام شده است... در وضعیت بغرنج که حل معضلات متنوع و متعدد آن به اعجاز نیاز دارد از روحانی نه تنها نباید انتظار معجزه داشت، بلکه از روحانی به تصویر کشیده شده حتی نمی‌توان انتظار مدیریت مناسب بحران را داشت. می‌توان به‌کارگیری ادبیات تهدید در مقابل سؤال مجلس، تداوم ‌ گفتاردرمانی و عدم قطعیت در تصمیم بهنگام را نشانه تمام ‌شدن روحانی دانسته و شاید نه تنها باید از او عبور کرد بلکه باید برای خداحافظی از وی آماده بود.»
بر همین اساس اتحاد و افتراق مدعیان اصلاحات با فرد یا جریانی دائر مدار نگاه قدرت‌محور آنان است، این نوع نگاه حاصلی جز عدم صداقت و دورویی ندارد، آنان ژست اپوزیسیون می‌گیرند و از مواهب اپوزیسیون بهره می‌برند و زمانی که این مواهب تمام شد لگدی به زیر میز زده و بازی را به هم می‌ریزند بی‌آنکه بدانند شاهد و ناظر بیرونی آگاه است و فریب نمی‌خورد.