نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
با انتقاد نمی‌توانیم خرج‌مان را از دولت جدا کنیم انتخابات بعدی را باخته‌ایم
حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران دیروز در روزنامه سازندگی در توصیف شرایط جریان اصلاحات نوشت: «بخش‌هایی از جامعه از ما ناراضی هستند.
سرویس سیاسی-
دلیلش این است که آنها از ما کارکرد و نتیجه می‌خواهند، آنها انتظار داشتند که دولت روحانی مسائل و مشکلات را حل کند و احساس می‌کنند که دولت روحانی نتوانسته مشکلات فضای اقتصادی کشور را مدیریت کند.
فشارهایی متوجه زندگی مردم شده است و آنها کاملا ملموس و واقعی نگاه می‌کنند. ما ظرف دو سال سه شهردار عوض کردیم و این می‌تواند در ذهن مردم گویای ناکارآمدی باشد.»
این طوری نمی‌توانیم ذهنیت جامعه را مثبت کنیم
روزنامه سازندگی دیروز همچنین گفتوگویی دیگر را با یکی دیگر از مدعیان اصلاح‌طلبی منتشر کرد. وی می‌گوید: «متأسفانه دوستان اصلاح‌طلب تصور می‌کنند اگر در این شرایط لبه تیز حملاتشان را متوجه دولت کنند، می‌توانند خرجشان را از آقای روحانی و دولت جدا کنند و در افکار عمومی تصویر مثبتی از خودشان برای انتخابات مجلس و ریاست جمهوری آینده نشان دهند.
در حالی که به اعتقاد من این اشتباه است و اعتماد مردم را نسبت به اصلاح‌طلب‌ها بیشتر سلب می‌کند. مردم می‌گویند شما که ما را به حمایت از آقای روحانی تشویق و هدایت کردید و خودتان ظرف یک سال و نیم مواضع‌تان را این چنین تغییر می‌دهید، از کجا معلوم اگر خواستید در مورد فرد دیگری مثل روحانی به جامعه جهت دهید، بتوان به آن جهت‌دهی اطمینان کرد.»
وی در بخش دیگری از مصاحبه گفته: «مهم‌ترین اقدام این است که همه طیف‌های معتدل و میانه‌رو را میان جناح‌های اصولگرا و مستقل کنار هم قرار دهیم... معتقدم اگر شرایط به همین روال پیش برود، همه در انتخابات مجلس 98 و ریاست جمهوری 1400 باخته‌ایم.»
مجرم از سر تقصیر شاکی گذشت!!
روزنامه همدلی در گزارشی نوشت: «اصلاح‌طلبان هم مانند مرحوم آقای هاشمی سال‌هاست گفته و اشاره کرده‌اند که حاضرند به‌رغم همه هزینه‌هایی که پرداخت کردند و محرومیت‌هایی که کشیدند، بدون هیچ مطالبه‌ای از حاکمیت، پرونده 88 را ببندد. اگرچه به واقع اصلاح‌طلبان مطالبات اصلی هم دارند».
عدم تمکین به رای مردم، اردوکشی‌های خیابانی برای به کرسی نشاندن نظر اقلیت بر رای اکثریت مردم، زمینه‌سازی برای آشوب و اغتشاش در کشور و همین‌طور دهن‌کجی نسبت به تمامی ساز‌و‌کارهای قانونی انتخابات را می‌توان چکیده‌ای از رفتار سیاسی فتنه‌گران در سال 88 دانست.
رفتارهایی که بدیهی‌ترین اصول مردم‌سالاری را نقض کرده و می‌رفت تا در صورت موفقیت، فرهنگ سیاسی بدوی و قبیله‌ای را جایگزین موازین قانونی و اسلوب مردم‌سالاری دینی در ایران نماید.
سران فتنه حاضر نشدند ادعای خود را در نهادهای فیصله بخش و ناظر به انتخابات محک بزنند. آنها با طرح «تقلب» فقط به «تغلب» فکر می‌کردند حتی به قیمت دخالت بیگانگان در امور داخلی کشور! آنها هر‌چه فشنگ داشتند در تفنگ عملیات روانی دشمن قرار دادند و تا مرز براندازی پیش رفتند.
لازم به ذکر است که در اوج فتنه، فرستادگان و نمایندگان سران فتنه به پارلمان اتحادیه اروپا و کنگره آمریکا رفتند و خواهان تشدید تحریم‌ها علیه مردم ایران شدند.
عذرخواهی، اولین و ابتدایی‌ترین خواسته افکار عمومی از فتنه‌گران و حامیان آنان است. این طیف باید در مرحله بعدی به جهت این گناه نابخشودنی، محاکمه شوند. آنها با ادعایی که هیچ سند و مدرکی برای آن نداشتند قریب 9ماه به صورت مستقیم کشور را در بحران فرو بردند و تا سالها جامعه را درگیر تبعات آن ساختند. حالا اینکه این طیف که متهم هستند بگویند حاضریم بدون مطالبه پرونده را ببندیم بیشتر به دهن‌کجی به جامعه ایرانی می‌ماند.
خلاف‌گویی متهم در دفاع از عملکرد مدعیان!
محمد عطریانفر، عضو ارشد حزب کارگزاران سازندگی و از متهمین فتنه 88 طی گفتوگویی با روزنامه زنجیره‌ای آرمان گفته است: عوارض و فشارهايی که در سال88 بر بخش بزرگی از جریان اصلاحات حادث شد اگر بر هر جریان دیگری وارد می‌شد آن جريان عطای حضور در سیاست را به لقای آن می‌بخشید. با این وجود جریان اصلاحی به‌دلیل اینکه خود را صاحبخانه و تکه جدا نشدنی نظام و انقلاب می‌داند همچنان به تكليف ملی و ايمانی خود پايبند بود و به فعالیت خود ادامه داد.
عطریانفر در این گفت‌و‌گو اظهار داشته است: اگر اصلاح‌طلبان به این نتیجه برسند که موانع بیرونی اجازه نمی‌دهد مطالبات مردم محقق شود آن را به صورت شفاف با مردم در‌میان خواهند گذاشت و مردم نیز به‌دلیل درک و شعور بالای سیاسی این مسئله را می‌پذیرند. با این وجود اگر مردم به این نتیجه برسند که اصلاح‌طلبان از توانایی کافی برای تحقق مطالبات آنها برخوردار نبوده‌اند ممکن است در بزنگاه‌های سیاسی و انتخاباتی آینده در حمایت از این جریان عقب‌نشینی کنند. نکته مهم اینکه اگر مردم به دلیل عملکرد ضعیف اصلاح‌طلبان از حمایت آنها دست بکشند بدون شک از اصلاح‌طلبی دست نخواهند کشید.
وی همچنین گفته است: در ایران دو جریان سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا بیشتر وجود ندارد. این در حالی است که از سال1368 تاکنون اصولگرایان همواره بخش اعظم قدرت را در اختیار داشته‌اند و با دسترسی به مراکز مهم اهداف خود را دنبال می‌کنند. با این وجود در شرایطی که اصولگرایان در30 سال گذشته همواره در اوج قدرت حضور داشته‌اند اما در چند دوره اصلاح‌طلبان موفق شده‌اند زمام امور را به دست بگیرند و گفتمان اصلاحات به گفتمان غالب جامعه تبدیل شود.
درباره اظهارات عطریانفر نکاتی است که به اختصار به آنها می‌پردازیم، نخست آنکه اگر مدعیان اصلاحات خود را جزوی از نظام می‌دانستند در فتنه 88 برای رسیدن به قدرت خواستار ابطال رای مردم و کودتای مخملین علیه آرای قاطبه ملت نمی‌شدند، آنان برای تصاحب قدرت و ریاست قوه مجریه هر کاری کردند و چون موفق نشدند دست به اردوکشی خیابانی زدند و در خیابان‌ها شعارها و ارزش‌های بنیادین انقلاب را زیر سؤال بردند.
نکته دوم؛ این مدعا که اگر نگذارند اصلاح‌طلبان به وعده‌های خود عمل کنند این را به مردم خواهند گفت و مردم نیز خواهند پذیرفت ادعایی است که از سوی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی بدان در کنگره اخیر این حزب پاسخ داده شد. کرباسچی در این کنگره گفته است: «مردم نمی‌پذیرند که ما به ضرب و زور استدلال و تبلیغات آنها را پای صندوق رای بیاوریم و بعد بگوییم با همین قانون و حاکمیت امکان کار وجود دارد اما وقتی قدرت را در دولت و مجلس و شهرداری در دست گرفتیم بگوییم نمی‌گذارند کار کنیم. مردم حق دارند به ما بگویند اگر این‌گونه بود اصلا چرا وارد میدان شدید و چرا نامزد شدید.»
پرواز زنجیره‌ای با اولین باد موافق!
روزنامه زنجیره‌ای آفتاب یزد در گزارشی به دفاع از استیضاح ظریف پرداخته و این استیضاح را از آن رو که یک رفراندوم می‌تواند باشد تائید کرده است.
در این گزارش آمده است: «جلسه دیروز کمیسیون امنیت ملی مجلس در مورد استیضاح وزیر خارجه کشورمان برگزار شد... سخنگوی کمیسیون خبر داد بررسی‌ها در مورد استیضاح ادامه خواهد داشت. آفتاب یزد مدافع استیضاح ظریف است چرا که این طرح یک شبه رفراندوم می‌تواند باشد، بسیاری از ناظران می‌گویند در صورت استیضاح وزیر خارجه، او رای بالاتری از مجلس خواهد گرفت.»
درباره این گزارش نکات بسیار بدیهی وجود دارد که به اختصار به آن می‌پردازیم، اگر رای مجلس به وزیر امور خارجه در جلسه استیضاح که هنوز برگزار نشده و نتیجه آن نیز مشخص نیست یک شبه رفراندوم باشد نتیجه قطعی استیضاح وزرای اقتصادی دولت که منجر به خروج آنان از کابینه شد چه نتیجه‌ای می‌تواند
داشته باشد؟
طبیعی است که دستگاه سیاست خارجی در 5 سال گذشته مدعی بوده است که در مذاکرات زمینه‌ساز پیشرفت اقتصادی ایران شده است و یا بایستی این گونه باشد، مذاکرات منتهی به برجام با هدف برداشته شدن تحریم‌ها صورت گرفت و امروز نتیجه اقتصادی عملکرد وزارت خارجه را می‌شود در سرنوشت وزرای اقتصادی به مشاهده نشست، اگر نتیجه نامشخص استیضاح ظریف یک رفراندوم و یا شبه آن است نتیجه قطعی استیضاح وزرای اقتصادی چیست؟!
فرافکنی به جای پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری
روزنامه ارگان دولت ایران در یادداشتی با عنوان «دولت مسبب و حلال مشکلات!» نوشت: «این روزها به موازات اظهار نظرها و تأکیدهای مختلف بر ضرورت همکاری ملی برای برون رفت از مشکلات موجود، مجموعه دولت هم زیر ضرب جدی منتقدان قرار دارد.... بماند اینکه برخی هم شرایط را برای تسویه حساب‌های سیاسی با دولت مناسب می‌دانند و پشت همه کاستی‌ها و کمبودها دست دولت را می‌جویند تا از هم اکنون اندوخته‌های سیاسی خود برای انتخابات پیش رو را انبار کنند.
البته آن گونه که در قانون اساسی هم آمده است دولت مسئول امور اجرایی کشور است و بر همین اساس هم اختیاراتی دارد. اما این وضعیت حقوقی استناد محکمی برای حکم دادن و حواله دادن همه مشکلات موجود به قوه مجریه نیست. در حقیقت آنچه در فضای حقیقی سیاست ایران می‌گذرد با آن ساختار حقوقی تفاوت‌هایی دارد.... اما در همین چارچوب موجود هم خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد که بی‌توجه به اقدامات و مواضع برخی نهادها یا جریان‌های سیاسی در برابر دولت، قوه مجریه را مسبب همه مشکلات و در پی آن حلال همه آنها دانست.
در حالی که دولت امکان استفاده از همان اختیارات قانونی خود را نیز مهیا نمی‌بیند. در همین ساختار موجود، دولت لوایح چهارگانه‌ای را براساس اختیارات و البته برنامه‌ریزی‌های کارشناسانه و آینده نگرانه به مجلس ارائه کرده و الان بیش از دو سال است که در مجلس مانده و هنوز تعیین تکلیف نشده است.»
گفتنی است در روزهای تبلیغات انتخاباتی، مدعیان اصلاحات و روزنامه‌های زنجیره‌ای یکصدا از دولت و رئیس‌جمهور مطلوب خود سخن می‌گفتند و منتقدان وضع موجود را با انواع اتهامات می‌نواختند و حتی از بیان توهین‌های سخیف نیز خودداری نمی‌کردند.
امروز نزدیک یک سال و هفت ماه از انتخابات ریاست جمهوری و گذشته است، این جریان به جای پذیرش نقش و مسئولیت خود در بوجود آمدن شرایط بسیار بد اقتصادی و معیشتی به دنبال انداختن تقصیر به گردن دیگری هستند ولی حتی خود آنان می‌دانند که این شیوه جوابگو نبوده و مردم مسببان وضعیت موجود را به خوبی می‌شناسند.
چندی پیش دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی «می‌خواستیم کار کنیم اما نگذاشتند» را به عنوان رایج‌ترین بهانه دولت برای پوشاندن ضعف‌های خود در سال‌های گذشته عنوان کرده بود.
روزنامه ارگان دولت در ادامه در حالی طولانی شدن روند بررسی لوایح FATF را به عنوان بهانه عدم اختیارات دولت برای مدیریت اجرایی کشور و بهبود شرایط عنوان می‌کند که این تعهدات و این لوایح از سال 95 در کشور در حال اجراست و هیچ تغییر مثبتی در اوضاع اقتصادی کشور بوجود نیاورده است.