یوسفیان ملا که عکس دست‌بوسی وی به هنگام حضور رئیس‌جمهور در مجلس، حرف و حدیث‌های فراوانی را موجب شد، در دفاع از ظریف به ایلنا گفته است: هر عدد و رقمی که در کشور برای کالای فاسد، قاچاق و غیرقانونی رد و بدل می‌شود، پول کثیف و نجس است و باید به اصطلاح شسته شود. برای مثال در پیاده‌روی یکی از خیابان‌های تهران یک بسته هروئین به معتادی فروخته می‌شود؛ هزینه این ماده مخدر همان پول کثیف است. هر سارقی که مال مسروقه را می‌فروشد، پولش کثیف است. آیا در کشور ما این اتفاقات به وقوع نمی‌پیوندد؟! چند میلیارد در روز برای مواد مخدر در کشور پول مبادله می‌شود؛ همین طور ربا حرام است؛ آیا ربا در کشور ما صورت نمی‌پذیرد؟
وی ادامه داد: سه هزار میلیاردی که امیر منصور‌آریا به خاطرش اعدام شد مگر پول ناسالم ناشی از اختلاس و رشوه نبود؟!  اینطور نیست که آدرس دقیق بدهند که چه کسی یا چند نفر در کشور پولشویی می‌کنند. من می‌توانم ساعت‌ها برای شما از پول‌های ناسالم رد و بدل شده در کشور صحبت کنم.
یوسفیان‌ملا گفت: آقای ظریف صحبت نادرستی نکرد که حالا از او آدرس خواسته‌اند. من می‌توانم آدرس همه پولشویی‌ها را به نمایندگان بدهم؛ اسامی همه قاچاقچیانی که میلیاردها پول کثیف در این کشور مبادله می‌کنند. کسی وجود دارد که بگوید این پول‌ها کثیف نیست؟
درباره اظهارات توأم با مغالطه این نماینده باید یادآور شد؛  محل بحث و اعتراض درباره وجود یا فقدان تخلفات مالی و مشخصا پولشویی نیست، بلکه اولا ادعای پولشویی گسترده و سازمان یافته در مقیاس‌های 30 هزار میلیارد تومانی مطرح شده، ثانیا نهادهای فرهنگی منتقد عملکرد وزارت خارجه متهم به پولشویی شده‌اند. ثالثا چنین القا شده که برای مبارزه با این مفاسد باید عضو FATF و CFT (کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم!) شد. در واقع تلاش شده  با آمیزه‌ای از تحریف، مغالطه، فرار به جلو و الصاق  موضوعات بی‌ربط به هم، سوءتدبیرهای پرخسارت وزارت خارجه و دولت کتمان شود.
سؤال این است که آیا امثال مه‌آفرید خسروی و اخلالگران سکه و ارز محاکمه و اعدام نشدند و اموال آنها مصادره نشد؟ چه کسانی مخالف نوع این مجازات با مفسدان بوده و علیه آن جنجال کرده‌اند؟ چه کسانی گفتند امثال مه‌آفرید خسروی و شهرام جزایری، کارآفرین‌های نمونه و نابغه در حد استیو جابز هستند؟ کدام محافل با پولشویان نشان‌داری مثل جزایری و مهدی هاشمی پیوند ارگانیک دارند؟
از سوی دیگر باید پرسید متهم اول مفاسدی مانند رانت واگذاری 18 میلیارد دلار ارز 4200 تومانی (رانت 150 هزار میلیارد تومانی) رشوه‌ها  و مفاسد نفتی در قراردادهای کرسنت و استات اویل و توتال، یا عدم شفافیت در معاملات و مالیات که موجب مفاسدی نظیر فرار مالیاتی و قاچاق و پولشویی می‌شود، کیست؛ جز دستگاه‌های دولتی ذی‌ربط؟!  به جای مواخذه این دستگاه‌ها، دولت و وزارت خارجه مدعی بحث می‌شوند و آخر سر هم به دشمنان تحریمی ملت ایران گرا می‌دهند تا بهانه‌جویی‌های تازه را ترتیب دهند؟!
و بالاخره  اینکه اگر امثال آقای یوسفیان ملا صداقت دارند و پولشویانی را می‌شناسند، باید تا به حال اسناد و مدارک آنها را تحویل دستگاه قضایی می‌داده‌اند. بنابراین اگر راست می‌گویند، خیانت کرده و از مجرمان با لاپوشانی حمایت کرده‌اند و اگر دروغ می‌گویند و به وظیفه تملق در قالب وکیل‌الدولگی عمل می‌کنند، که این هم خیانت جداگانه‌ای است.