به گزارش بی‌بی‌سی، قرار است این روش (EPR-CAT) در بیمارستان «پرسبیترین پیتزبورگ» در ایالت پنسیلوانیا برای 10 بیمار به کار گرفته شود. این 10نفر از میان کسانی انتخاب خواهند شد که پس از خونریزی دچار ایست قلبی شده باشند.
البته قربانیان تصادف رانندگی یا سقوط از بلندی از این آزمایش مستثنی شده‌اند و EPR برای کسانی به کار گرفته خواهد شد که هدف گلوله یا اصابت چاقو قرار گرفته‌اند.
در این روش ابتدا خون بیمار را از رگ‌هایش خارج می‌کنند. بعد مقدار زیادی مایع سرد (سالین) را از راه آئورت وارد رگ‌های فرد مصدوم می‌کنند. این کار دمای بدن را بعد از حدود 15 دقیقه تا 10 درجه سانتی‌گراد پایین می‌آورد.
در آن حالت بیمار از نظر بالینی مرده است. جراحان بدن را چند ساعت در این حال نگه می‌دارند و امیدوارند که این چند ساعت برای انجام اعمال جراحی و اقدامات درمانی، کافی باشد.
پس از آن که جراحان اقدامات درمانی را انجام دادند با استفاده از دستگاه بای پاس قلب و ریه خون را دوباره به بدن بیمار برمی‌گردانند. به گفته دکتر «ساموئل تریشمن» جراحی که این کارآزمایی بالینی را سرپرستی می‌کند با اینکه زندگی به حالت تعلیق در می‌آید که به آن نگهداری و احیا اضطراری می‌گوییم. وقتی خونریزی شدید است، اگر بیمار دچار ایست قلبی شود، به کار انداختن قلب فایده چندانی ندارد چون خون کافی برای گردش در بدن وجود ندارد و کار قلب باعث از دست رفتن خون بیشتری هم می‌شود. در این حال مختل بودن خون‌رسانی برای چند دقیقه آسیب غیرقابل برگشت و شدید به مغز خواهد زد. اما با سرد کردن می‌توان وقت بیشتری برای مغز خرید.
سرد شدن بدن نیاز به اکسیژن را کاهش می‌دهد. بنابراین مدت زمانی که بافت زنده می‌ماند طولانی می‌شود. این پدیده در کسانی که در ارتفاعات زیاد یا در آب‌های منجمد در دمای بسیار پایین دچار حادثه شده بودند دیده شده است.
جان بعضی از این افراد چندین ساعت بعد از سانحه نجات داده شده، در حالی که در دمای معمولی چنین چیزی امکان‌پذیر نیست.
بیش از 20 سال پیش دکتر پیتر سافار، یکی از مبدعان احیا قلبی ریوی (ماساژ قلبی CPR) این نظریه را مطرح کرد که پایین آوردن سریع دمای بدن ممکن است وقت کافی به جراح بدهد تا با جلوگیری از خونریزی جان بیمار را نجات دهد.
این روش از سال 2000 روی خوک‌ها انجام شده و90 درصد خوک‌هایی که دمای بدنشان تا حد متوسط پایین آورده شده زنده ماندند.
سرد کردن اعضای بدن هم برای جلوگیری از مرگ بافت‌ها بکار گرفته شده، مثلا سرد کردن سریع عضو قطع شده برای خریدن زمان پیش از انجام عمل پیوند.
بودجه این پروژه را ارتش آمریکا تامین کرده است و ایده آن به جنگ ویتنام برمی‌گردد. در آن زمان جراحان ارتش متوجه شده بودند که علت اصلی مرگ سربازان خونریزی در پنج تا 20دقیقه اول پس از مجروح شدن است در حالی که در بسیاری موارد، جراحت در صورت وجود امکانات کافی قابل درمان بود.