روزنامه آرمان و سایت عصر ایران (از رسانه‌های حامی دولت) با انتشار مقاله مشترکی نوشتند: این دولت اصلاً شبیه وعده‌هایی که در سال 92 و 96 داده می‌شد نیست. دولت یازدهم آمده بود تا مشکلات کشور را حل کند و ثبات را به مردم هدیه کند. اتفاقی که تا حدودی افتاد. حال دولت و مردم هم خوب بود پاداش این تلاش‌ها هم انتخاب دوباره در اردیبهشت 96 بود. حالا اما به نظر می‌رسد دولت فقط نظاره‌گر تحولات است.
تغییرات اخیر در دولت روحانی را ببینید. فلسفه تغییرات مشخص نیست. آیا این تغییرات می‌تواند اقتصاد کشور را به آرامش برساند یا خیر؟ به نظر شما کسی می‌داند استراتژی اقتصادی روحانی برای اداره کشور چیست؟ بالاخره رئیس‌جمهور می‌خواهد از کدام مدل اقتصادی برای بهبود شرایط کشور استفاده کند؟
این طور که از شواهد پیداست هرکسی در دولت ساز خود را می‌زند و هر کسی صدای سازش بلندتر باشد می‌تواند حرفش را در اقتصاد به کرسی بنشاند. واقعاً انتظار ما از دولت روحانی این «بلبشوی» سیاسی و اقتصادی نبود. روحانی در سپهر سیاست ایران به عنوان یک سیاستمدار کارکشته شناخته می‌شد که سرد و گرم روزگار را چشیده بود و انتظار می‌رفت در مشکلات ریز و درشت خم به ابرو نیاورد. به نظر می‌رسد اما حالا اجازه می‌دهد سکان‌کشتی دولت به هر طرفی خواست برود شاید باد بتواند این کشتی را به سرمنزل مقصود برساند. شاید باید کسی پیدا شود و شانه‌های حسن روحانی را تکان دهد و به او بگوید لطفاً امید مردم را از بین نبر. روزی که شما در خرداد 92 به عنوان رئیس‌جمهور منتخب معرفی شدید، امید همچون آب رها شده از پشت سدها در کشور جاری شد.
بله همه ما می‌دانیم ترامپ تمام تلاشش را می‌کند تا سخت‌ترین شرایط را برای ایران رقم بزند، اما این دلیل نمی‌شود که ما هم دست روی دست بگذاریم. شرایط فعلی که از زمان جنگ بدتر نیست. این قرار ما با روحانی نبود که از او عمل نبینیم و فقط سخنرانی بشنویم. سه سال دیگر تا پایان عمر دولت دوازدهم زمان باقی است و این فرصت کمی نیست.