شهید محمدتقی رضوی به سال ۱۳۳۴ متولد شد. وی همزمان با تحصیل، به مطالعه کتب مذهبی رو می‌آورد. پس از پایان دوره متوسطه در کنکور دانشگاه شرکت کرده و در رشته راه و ساختمان پذیرفته می‌شود؛ از این رو وارد انستیتوی مشهد می‌گردد. شهید رضوی در جبهه‌های نبرد از خود توانمندی‌ها و رشادت‌های بالایی نشان می‌دهد و هرگز از تلاش و کوشش باز نمی‌ایستد. با ارائه طرح‌های مهندسی بدیع و نو، بارها و بارها در عملیات متعدد راهگشای فرماندهان و رزمندگان اسلام می‌شود. مهندس «جعفری»، یکی از همرزمان وی می‌گوید: «در عملیات «خیبر» وقتی با مشکلات پیچیده‌ای مواجه شدیم، ایشان راهی منطقه شد و در ارتباط با مسائل مهندسی آن‌جا، عیناً منطقه را بررسی کرد و بعد طرحی ارائه نمود که باعث حفظ و تثبیت جزایر توسط رزمندگان شد.»
به برخورداری از روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر، هر کاری که زمین می‌ماند انجامش می‌دهد. ایشان در عملیات «والفجر مقدماتی»، «والفجر ۲، ۳ و ۴»، بن‌بست و مشکل آب را که عمده‌ترین دغدغه فرماندهان بود، با توانمندی و تدبیر هوشمندانه مرتفع می‌کند و نیروها را در هر یک از این عملیات‌ها با زدن پل‌های شناور از آب عبور می‌دهد. شهید بزرگوار سید محمدتقی‌ رضوی‌ در لحظات‌ آخر عمرش‌ شور و حال‌ دیگری داشت‌. وی‌ برای‌ شناسایی‌ منطقه‌ عملیاتی‌ «کربلای‌ ۱۰» در کوه‌های‌ غرب‌ حضور پیدا کرد. لحظه‌ موعود فرا رسید. او که‌ بارها شاهد عروج‌ ملکوتی‌ همسنگرانش‌ بود و حسرت‌ این عروج‌ را می‌خورد، ناگهان‌ شرایط‌ برایش‌ فراهم‌ آمد. گلوله‌ توپی‌ جلویش‌ منفجر شد، چشمانش‌ برقی‌ زد و لحظه‌ای‌ بعد در خون‌ غوطه‌ور شد و به‌ درجه‌ رفیع‌ شهادت‌ نایل‌آمد.