آفتابه لگن اصلاح‌طلبان هفت دست مدیریت «هیچ» (خبر ویژه)
اگر «اصلاح‌طلبان شورای شهر تهران درانتخاب شهردار ناتوانند یا مسائل گروهی و حزبی‌شان بر منافع مردم پایتخت چربش دارد، به نحوی که در این یک سال با عملکرد و انتخاب‌های غلطشان تهران را به محاق برده‌اند، پیشنهاد می‌کنیم برای حفظ آبروی خودشان هم که شده، محمدباقر قالیباف را به‌عنوان شهردار تهران به کار بازگردانده و انتخاب کنند؛ شاید دست‌کم بخشی از شعارهای رنگارنگ انتخاباتی‌شان و وعده و وعیدهایی که به مردم می‌دادند، تحقق پیدا کند!»
سایت تابناک ضمن انتشار این پیشنهاد و با اشاره به آشفتگی‌های شورای شهر در شهرداری تهران نوشت: از شهریور سال گذشته تاکنون که تنها یک سال و یک ماه از آن گذشته است، «تهران» 2 شهردار و 2 سرپرست را به خود دیده است؛ موضوعی که از بعد پیروزی انقلاب تاکنون بی‌سابقه بوده و طبیعتا به دلیل همین نبود ثبات در کرسی عالی مدیریت شهری پایتخت، امور شهرداری نیز به دلخواه مردم پیش نرفته که نمونه‌های آن را می‌توان در ماجرای برف سنگین زمستان گذشته و برخی خرابی‌هایی که در این یک سال هیچ چاره‌ای برای آن اندیشیده نشده است، دید.
شهر تهران که در طول مدیریت قالیباف به لحاظ حفر و احداث ایستگاه‌های مترو، ایجاد اتوبان‌ها، توسعه فضای سبز و ایجاد مراکز فرهنگی و سایر موضوعاتی که یک شهر پویا و سالم باید از آن برخوردار باشد در شرایط خوبی قرار گرفته بود و شاید یکی از دلایل آن را بتوان همین ثبات مدیریتی در راس هرم مدیریت دانست، اکنون به دلیل انتخاب‌های غلط اعضای شورای شهر، نتوانسته روال و رویه گذشته را ادامه بدهد.
نمایندگان اصلاح‌طلب شورای شهر تهران پس از تصدی تمامی 21 کرسی، سخنان زیادی درمورد دوره قبل شهرداری گفتند، به‌گونه‌ای که هر کسی این سخنان را می‌شنید، احساس می‌کرد این طیف قصد دارد تحول عظیمی در سیستم مدیریتی شهری پایتخت ایجاد کند و کار را به‌گونه‌ای پیش ببرد که مردم تهران انگشت به دهان بمانند که چه کارهایی در این شهر امکان داشته انجام بشود و آنان از آن بی‌اطلاع بودند.
اصلاح‌طلبان پس از سرپرستی کوتاه «مصطفی سلیمی» در یک پروسه‌ای که آن را انتخاب دموکراتیک می‌خواندند، تصمیم به انتخاب شهردار تهران از حزب کارگزاران سازندگی گرفتند و برهمین اساس «محمدعلی نجفی» از موسسان این حزب که البته پیش از آن به دلیل بیماری از چند مسئولیت دولتی ازجمله ریاست سازمان میراث فرهنگی کناره‌گیری کرده بود را به عنوان شهردار برگزیدند؛ انتخابی که درنهایت شش ماه دوام داشت و نجفی همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد به دلیل بیماری تصمیم به ترک شهرداری گرفت.
26 فروردین تا 21 اردیبهشت ماه سال 97 تهران باز هم با سرپرست اداره شد و در این مدت «سمیع الله حسینی‌مکارم» که خود نیز از گزینه‌های اصلاح‌طلبان برای عنوان شهرداری بود، سرپرستی امور شهری پایتخت را برعهده داشت. اصلاح‌طلبان در ادامه همان روال پیشین خود در انتخاب شهرداران، چند گزینه را مطرح کرده و از آنان برای اداره شهرداری برنامه خواستند تا درنهایت از بین این افراد، یکی را به عنوان شهردار برگزینند.
این بار قرعه انتخاب جریان اصلاح‌طلبی برای شهرداری تهران به نام حزب اعتماد ملی و یکی از اعضای آن به نام «محمدعلی افشانی» درآمد که سابقه استانداری و معاونت وزارت کشور را در کارنامه داشت. اما درنظر نداشتن همه جهات برای انتخاب شهردار باعث شد که با یک مصوبه مجلس برای «منع به‌کارگیری بازنشستگان» باز هم جلوی ادامه به کار شهردار اصلاح‌طلب پایتخت گرفته شود و او نیز مجبور است، نهایتا تا آبان‌ماه کار را واگذار کرده و ساختمان بهشت را ترک کند.
به نظر می‌رسد، با این وضعیت که اصلاح‌طلبان شورای شهر برای پایتخت ایجاد کرده‌اند، نباید توقع پیشرفت کارهای عمرانی و حتی امور جاری شهر را داشت، چه برسد به تحقق شعارهایی که این افراد پس از تصدی شورا سر می‌دادند و در نقد عملکرد مدیریت قبلی پایتخت، آرزوهای بزرگی را برای مردم تهران‌نشین مطرح می‌کردند. برای همین انتظار می‌رود این بار اصلاح‌طلبان شورا به همه جهات برای انتخاب شهردار توجه کنند.
شهر تهران که در طول مدیریت قالیباف به لحاظ حفر و احداث ایستگاه‌های مترو، ایجاد اتوبان‌ها، توسعه فضای سبز و ایجاد مراکز فرهنگی و سایر موضوعاتی که یک شهر پویا و سالم باید از آن برخوردار باشد در شرایط خوبی قرار گرفته بود و شاید یکی از دلایل آن را بتوان همین ثبات مدیریتی در راس هرم مدیریت دانست، اکنون به دلیل انتخاب‌های غلط اعضای شورای شهر، نتوانسته روال و رویه گذشته را ادامه بدهد.
نمایندگان اصلاح‌طلب شورای شهر تهران پس از تصدی تمامی 21 کرسی، سخنان زیادی درمورد دوره قبل شهرداری گفتند، به‌گونه‌ای که هر کسی این سخنان را می‌شنید، احساس می‌کرد این طیف قصد دارد تحول عظیمی در سیستم مدیریتی شهری پایتخت ایجاد کند و کار را به‌گونه‌ای پیش ببرد که مردم تهران انگشت به دهان بمانند که چه کارهایی در این شهر امکان داشته انجام بشود و آنان از آن بی‌اطلاع بودند.
اصلاح‌طلبان پس از سرپرستی کوتاه «مصطفی سلیمی» در یک پروسه‌ای که آن را انتخاب دموکراتیک می‌خواندند، تصمیم به انتخاب شهردار تهران از حزب کارگزاران سازندگی گرفتند و برهمین اساس «محمدعلی نجفی» از موسسان این حزب که البته پیش از آن به دلیل بیماری از چند مسئولیت دولتی ازجمله ریاست سازمان میراث فرهنگی کناره‌گیری کرده بود را به عنوان شهردار برگزیدند؛ انتخابی که درنهایت شش ماه دوام داشت و نجفی همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد به دلیل بیماری تصمیم به ترک شهرداری گرفت.
26 فروردین تا 21 اردیبهشت ماه سال 97 تهران باز هم با سرپرست اداره شد و در این مدت «سمیع الله حسینی‌مکارم» که خود نیز از گزینه‌های اصلاح‌طلبان برای عنوان شهرداری بود، سرپرستی امور شهری پایتخت را برعهده داشت. اصلاح‌طلبان در ادامه همان روال پیشین خود در انتخاب شهرداران، چند گزینه را مطرح کرده و از آنان برای اداره شهرداری برنامه خواستند تا درنهایت از بین این افراد، یکی را به عنوان شهردار برگزینند.
این بار قرعه انتخاب جریان اصلاح‌طلبی برای شهرداری تهران به نام حزب اعتماد ملی و یکی از اعضای آن به نام «محمدعلی افشانی» درآمد که سابقه استانداری و معاونت وزارت کشور را در کارنامه داشت. اما درنظر نداشتن همه جهات برای انتخاب شهردار باعث شد که با یک مصوبه مجلس برای «منع به‌کارگیری بازنشستگان» باز هم جلوی ادامه به کار شهردار اصلاح‌طلب پایتخت گرفته شود و او نیز مجبور است، نهایتا تا آبان‌ماه کار را واگذار کرده و ساختمان بهشت را ترک کند.
به نظر می‌رسد، با این وضعیت که اصلاح‌طلبان شورای شهر برای پایتخت ایجاد کرده‌اند، نباید توقع پیشرفت کارهای عمرانی و حتی امور جاری شهر را داشت، چه برسد به تحقق شعارهایی که این افراد پس از تصدی شورا سر می‌دادند و در نقد عملکرد مدیریت قبلی پایتخت، آرزوهای بزرگی را برای مردم تهران‌نشین مطرح می‌کردند. برای همین انتظار می‌رود این بار اصلاح‌طلبان شورا به همه جهات برای انتخاب شهردار توجه کنند.