امیر دریادار دوم علیرضا شیخی در گفت‌و‌گو با فارس اظهار داشت:  در سال‌های اخیر ما به صورت مداوم، روزانه لااقل دو شناور در منطقه خلیج عدن داریم که این کار ما را در جهت آماده‌سازی شناورها بسیار سنگین می‌کند و ما سعی کردیم با افزایش ساعت کار، آن را جبران کنیم. این حجم بالای کار، تجربه ما را نیز بیشتر می‌کند.
فرمانده کارخانجات نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران جزو معدود کشورهایی است که در آب‌های آزاد و بین‌المللی- خصوصاً پس از شکل‌گیری پدیده شوم دزدی دریایی- برای حراست از خطوط مواصلاتی کشورمان به تنهایی عمل می‌کند و این در حالی است که مابقی کشورها عمدتاً در ائتلاف با یکدیگر بوده و نیازمندی‌هایشان را از یکدیگر تأمین می‌کنند، اما شناورهای ما در دریا متکی به توان خودشان هستند.وی با‌ اشاره به زمانبندی ساخت ناوشکن‌هایی مانند جماران گفت: طبیعتا همیشه اولین تجربه‌ها زمان بیشتری می‌برند اما در نمونه‌های بعدی، هم تجربه و هم توان علمی ما بالا رفته و هم زمان‌بندی کمتر می‌شود.
مثلاً همان ناوشکن جماران یک تجربه اول بود که چند سال طول کشید ولی شناورهای دوم و سوم و ان‌شاءالله در آینده نمونه‌های دیگر به مراتب زمان کمتری را می‌برد.
فرمانده کارخانجات نیروی دریایی ارتش اظهار داشت: من می‌توانم این را بگویم که اگر ما با مشکلات مالی و تأمین اعتبار روبه‌رو نباشیم، می‌توانیم یک ناوشکن را در کمتر از یک سال تولید کنیم.
برد موشک شناورها افزایش می‌یابد
امیر دریادار دوم علیرضا شیخی گفت: ما امروز از سامانه دفاع نقطه‌ای بر روی شناورهایمان بهره می‌بریم که این امکان را به شناور می‌دهد که اگر از طریق هواپیما و یا حتی موشک مورد تهاجم قرار گرفت از خود دفاع کند. نمونه آن سلاح دفاع نقطه‌ای «کمند» است و نیز موشک‌های «قدیر» و «قادر» که بردی تا ۳۰۰ کیلومتر دارند و برنامه برای افزایش برد آنها نیز هست.
وی همچنین گفت: شناورهای ما در مأموریت‌های خارجی تا ۹۰ درصد از نیازمندی‌های خود را از هیچ کشوری تأمین نمی‌کنند، چه در حوزه آب، چه سوخت و چه موارد دیگر و این نیازها از طریق شناورهای پشتیبانی که با یگان‌های رزمی همراه هستند تأمین می‌شود.
ناوشکن سهند این قابلیت را دارد که بسیار راحت‌تر و سریع‌تر نیازمندی‌های خود را از شناور پشتیبانی دریافت کند. فرمانده کارخانجات نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت: شما می‌دانید که یک شناور در بخش‌های مختلف به صورت جدا ساخته می‌شود ولی به هر حال همه آنها نهایتاً باید در یک داک سرهم‌بندی شده و به آب انداخته شود، بنابراین اگر ما زیرساخت‌های ساخت شناورهای بزرگ‌تر چه در ابعاد و چه در تُناژ را داشته باشیم، به راحتی می‌توانیم آنها را بسازیم که البته همین هم در دستور کار است و پروژه بعدی ما یک شناور ۲۰۰ متری خواهد بود که اندازه ناوهای ما را از ۹۷ متر به ۲۰۰ متر می‌رساند.