(بدان ای سالک راه خدا!) وظیفه انسان در این عالم سیر به سمت چیست؟ وظیفه او سیر به سمت الله است. سیر به سمت الله همان «لیعبدون» یعنی پرستش او است (ذاریات -56) پرستش او نیز «ای لیعرفون» است. یعنی شناخت نسبت به خدا (شرح اصول کافی ملاصدرا، ج 3 ص 119) هر چه شناختش نسبت به مبدأ وجود بالاتر رود، کمال بیشتری دارد، انسان کامل، انسانی است که کمالش و لذتش از نظر واقعی عبارت است از همین شناخت نسبت به الله تعالی. به این شخص انسان می‌گویند. انسان با فضیلت انسانی است که این را درک کند، این را بچشد که کمال، معرفت به خدا است، انس به الله است. این انسان به هر عملی که در ارتباط با این معرفت باشد، عشق می‌ورزد. او به خوردن عشق نمی‌ورزد، به عمل جنسی عشق نمی‌ورزد، به ریاست عشق نمی‌ورزد، به تخیلات ذهنی‌اش عشق نمی‌ورزد، او به عملی عشق می‌ورزد که آن عمل، معرفت و شناخت او را نسبت به خدا بیشتر کند. به این عمل عشق می‌ورزد، چون لذتش در آنجا خلاصه شده است. برخورد چنین شخصی با اعمالی که در رابطه با شهوت، غضب و واهمه باشد، یک برخورد اسقاط تکلیفی است. (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی (ره)، ج 1، ص 158