شهید«حسین صابری»  اردیبهشت ماه سال 1347 در چهلمین شب شهادت دومین پسر حضرت فاطمه(س) در تهران دیده به دنیا گشود.  او در 14 سالگی به عضویت بسیج پایگاه مسجد امام حسین‌(ع) درآمد. با شروع جنگ تحمیلی، مدت 3 ماه دوره آموزشی را در پادگان گذراند و راهی کردستان شد در اولین مأموریتش در پاوه هنگام مبارزه با اشرار از ناحیه سر مجروح شد. «حسین» در عملیات‌های مختلف از جمله کربلای(5) شرکت داشت و در منطقه عملیاتی حلبچه به خیل جانبازان شیمیایی پیوست. او در دوران دفاع مقدس به عنوان تیربارچی، تک‌تیرانداز، تخریب چی و در قسمت‌های مختلف توپ خانه (توپ 106) و پدافند حضوری عاشقانه داشت. پس از جنگ و بعد از شهادت دومین برادرش«عباس» که یکی از اعضاء گروه تفحص بود در کمیته جستجوی مفقودین جنوب به عنوان مدیریت داخلی قرارگاه مشغول به خدمت شد. هنوز 11 ماه بیشتر از فعالیتش نمی‌گذشت که در تاریخ 28/3/76 دقیقاً یک سال پس از عروج خونین برادرش هنگامی که 7 روز به شب اربعین و سالگرد تولدش مانده بود، در ماه صفر، بار بر بست و براثر انفجار مین«والمری»  در منطقه «فکه» اجر صابران را دریافت کرد.