انتخابات نایب‌رئیسی فدراسیون جهانی شطرنج روز پنجشنبه در باتومی گرجستان برگزار شد و محمدجعفر کامبوزیا که طی هشت سال گذشته در این پست حضور داشت، نتوانست آرای لازم برای حفظ کرسی نایب‌رئیسی را کسب کند تا این کرسی مهم از دست ایران برود. وی در نهایت به‌عنوان نایب‌رئیس‌افتخاری فدراسیون جهانی انتخاب شد که در عمل دیگر آن قدرت سابق را ندارد. این اتفاق تلخ برای ورزش ایران در حالی رخ داد که این روزها همه کشورها تلاش می‌کنند یک کرسی بین‌المللی در ورزش را به خود اختصاص بدهند، اما در ایران به‌راحتی این مسئله نادیده گرفته می‌شود. عدم حمایت از داخل کشور و عدم رایزنی‌های بین‌المللی باعث شد تا دیگر هیچ نماینده‌ای از ایران در فیده جایگاه تعیین‌کننده‌ای نداشته باشد و قطعاً این مسئله در آینده به‌ضرر ورزش ایران و به‌ویژه شطرنج خواهد شد.
بدون شک حضور یک ایرانی در کرسی‌های اصلی فدراسیون جهانی شطرنج کمک‌های زیادی به این رشته طی سال‌های گذشته کرده بود، نمونه این مسئله را می‌توان در رایزنی‌ برای کسب میزبانی‌ها، بعضاً دریافت کمک‌های مالی، تغییر در برخی قرعه‌کشی‌ها و... عنوان کرد. حالا شطرنج ایران با شرایط جدیدی مواجه شده؛ شرایطی که شاید چندان مطلوب ما نباشد. نکته مهم در این میان عدم حمایت از حفظ این کرسی است. مسئولان وزارت ورزش حتی حداقل تلاش و مکاتبه برای تداوم حضور یک ایرانی در فیده را نکردند و حالا نباید این انتظار را داشته باشند که همه چیز در آینده وفق مراد ما باشد. سؤال اصلی اینجاست که؛ چرا این تماس‌ها و تلاش‌ها برای حفظ کرسی نایب‌رئیسی انجام نشده تا شاهد از دست رفتن این کرسی بین‌المللی باشیم؟ قطعاً اگر موضوع کسب کرسی بین‌المللی بی‌اهمیت بود، سایر کشورها این‌قدر برای رسیدن به آن تلاش و هزینه نمی‌کردند، بنابراین این تلاش و هزینه نشان می‌دهد که باید نماینده‌ای در یک فدراسیون جهانی داشت تا بتوان در سربزنگاه از آن بهره لازم را برد و حتی جلوی برخی اتفاقات تلخ را گرفت.