بیمحلی پاکستان به تهدید و تطمیع آمریکا / پمپئو دست خالی از اسلامآباد برگشت
یک روزنامه فرا منطقهای نوشته، وزیر خارجه آمریکا در سفرش به اسلامآباد، نتوانست مقامات پاکستانی را با سیاستهای آمریکا در منطقه همراه کند و دست خالی از پاکستان بازگشت.
رونامه «رایالیوم» نوشته، «مایک پمپئو» که اخیرا به پاکستان سفر کرده بود تا «عمرانخان» نخست وزیر این کشور را با سیاستهای منطقهای آمریکا همراه کند، با این واکنش مواجه شد که پاکستان نه تنها به خواست واشنگتن تن نمیدهد، بلکه در جنگهای منطقهای آمریکا هم شرکت نمیکند.براساس این گزارش، وزیر خارجه آمریکا که پس از قطع کمک مالی 300 میلیون دلاری سالیانه به پاکستان، وارد اسلامآباد شده بود، میخواست با اهرم تهدید (به تحریمهای بیشتر) علیه مقامات پاکستان استفاده کند، ولی شکست بدی خورد.«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا، طی اولین توئیت خود درباره پاکستان، که قبلا منتشر کرده بود، مدعی شده بود که آمریکا طی 15 سال گذشته، 33 میلیارد دلار به پاکستان داده است، ولی آنها (مقامات اسلامآباد) چیزی جز دروغ و فریب، به آمریکا تحویل ندادهاند و بر این باورند که رهبران ما احمق هستند. آنها پناهگاه امنی برای تروریستهایی که آمریکا با آنها در افغانستان میجنگد، هستند.اما، این توتیت باعث خشم دولت و ملت پاکستان شد، چرا که حتی ناظران بیطرف نیز معتقدند پاکستان به خاطر پیوستن به جبهه آمریکا در سال 2001، از آن زمان تاکنون، خسارتهای غیرقابل جبران مالی، جانی و حیثیتی را متحمل شده است.رایالیوم اضافه میکند، نخست وزیر جدید پاکستان مردی است که ظواهر و هدایا او را وسوسه نمیکند و فشارهای آمریکا او را به زانو در نمیآورد. عمران خان میخواهد که قدرت، عظمت و خودکفایی را به پاکستان در عرصه تسلیحاتی و غذا بازگرداند و اقتصاد کشورش را تقویت کند و روابط برابر با همسایگانش را به دور از طایفهگرایی بنا کند.وی معتقد است که تکبر و سلطهگری آمریکا برای تعامل با پاکستان، نه فقط قطع رابطه دو کشور را در پی خواهد داشت، بلکه منجر به شکست واشنگتن در طولانیترین جنگ خود، در افغانستان میشود، آمریکا در این جنگ بیش از دو تریلیون دلار هزینه کرده است. این روزنامه در ادامه نوشت، کشورهای حاشیه خلیج فارس که به پاکستانیها، نگاه بالا به پایین دارند، باید در سیاستهای خود و شیوه تعاملاتشان با این کشور بازنگری کنند، زیرا پاکستان به سرعت در حال تغییر است و میخواهد تبدیل به قدرت اقتصادی و نظامی شود و پا جای هند و چین بگذارد.