خاک تنگه ابوقریب را باید توتیای چشم کحل بصر کنی و شمیمش را بر جان نشانی تا تازه شود و نفس گیرد و روح را در هوای دل انگیز و شورانگیز خاک گلگون ابوقریب به پرواز در آورد. «تنگه ابوقریب» به سترگی تاریخ پر فراز و نشیب این مرز و بوم کهن پای است. که ذره ذره خاکش با قطرات پاک خون‌های جوانانش لاله گون گشته. ابوقریب به اندازه همه تاریخ این سرزمین است که اگر نبود جان فشانی شهدای آن ، برای هماره تاریخ می‌باید سرافکنده می‌ماندیم و پاسخی برای نسل‌هایمان نداشتیم. همان‌گونه که گذشتگان از برای هفده شهر قفقاز و... برای‌مان پاسخی ندارند. ابوقریب و شهدای آن خورشیدی است بر تارک این خاک پاک.
«تنگه ابوقریب» یکی از آن فیلم‌هایی است که جایش در بین فیلم‌ها وآثار سینمایی دفاع مقدس خالی بود. فیلم با همه توانایی‌های هنری و سینمایی و دراماتیکش چه خوب و خوش بر پرده نقره نشسته است و می‌درخشد.این فیلم چه به لحاظ فیلمنامه و متن و ارجاعات آن و چه به لحاظ ساختار سینمایی و جلوه‌های ویژه و به تصویر کشیدن تاریخ و رویدادهای واقعی جنگ و چه به لحاظ کارگردانی وبازی‌ها وچیدمان صحنه و دکور طراحی صحنه و لباس و‌گریم وکنش‌ها و واکنش‌ها وحس‌ها و... طبیعی است و حداقل یک سر و گردن از ساخته‌های مشابه خود بالاتراست و از فیلم‌های مشابه خارجی چیزی کم ندارد. تنگه ابوقریب و اتفاقاتی که در آنجا افتاده جای کار برای چند فیلم سینمایی را دارد و اصلا چرا ما نباید برای این فیلم‌ها که هویت واعتبار ما هستند هزینه نکنیم و یا خدای ناکرده کم کاری کنیم و بودجه و حمایت‌های کافی و وافی را در اختیارشان نگذاریم این وظیفه مسئولین است؛ که هرچه کنیم کم کرده‌ایم ونتوانسته‌ایم حق مطلب را ادا‌ نماییم.
باید گفت بازی‌ها در این فیلم درست و دراماتیزه شده صورت پذیرفته است. شاید چند پلان انتهای فیلم اضافه می‌نماید. یعنی دیگر لازم نیست که مهدی قربانی از کنار کادر بگذرد. همین که دو یا سه قدم برمی دارد و به طرف قاب می‌آید کافی است. صحنه‌های جنگ و شهادت‌ها و انفجارها و... همه جلوه‌های ویژه بسیار خوب و باورپذیر و طبیعی از آب درآمده. تصاویر و زوایای دوربین و چهره‌پردازی‌ها به خوبی کار شده. فیلم دارای ریتمی مطلوب است و نمی‌گذارد که یک لحظه در صندلی‌ات جابجا شوی. تشنگی بچه‌های ابوقریب از پس پرده نقره‌ای احساس شده و به تماشاگران منتقل می‌گردد. شهدایی که چون مولایشان حضرت ابا عبداله الحسین(ع) لب تشنه به درجه رفیع شهادت رسیدند. شهدایی که با کمترین مهمات خویش را سپر کردند و جانانه و مردانه با گوشت و پوست خود در برابر دشمن بعثی ایستادند تا نگذارند از تنگه استراتژیک و مهم ابوقریب بگذرند و به خاک پاک مان دست یابند. آنان ایستادند و چون سرو سهی بلند قامت و ایستاده از کیان و ناموس واعتقاد و ایمان و آئین وخاک و باورها وارزش‌ها و... همیت ملی و میهنی امان دفاع کردند و شهید شدند تا ما از پا نیفتیم و در تاریخ سر افراز و سربلند بمانیم. روحشان شاد.