محمدرضا سرشار در گفت وگو با خبرنگار کیهان گفت: سال گذشته چند روز مانده به ماه محرم یکی از شاگردانم با واسطه از من دعوت کرد که به عنوان مهمان در یک برنامه تلویزیونی با موضوع کربلا شرکت کنم. به طور معمول، رغبت چندانی برای حضور در برنامه‌های تلویزیونی ندارم، اما هم به احترام شاگردم و هم اینکه به سهم خودم بتوانم نقشی را در ماه محرم ایفا کنم پذیرفتم.
وی افزود: من نه شرطی گذاشتم و نه چیزی خواستم و در ذهنم نیز توقعی نداشتم. با این حال به بنده اعلام کردند که به عنوان قدردانی از مهمان برنامه یک سفر عتبات در نظر گرفته شده است. برنامه ضبط و طی دو قسمت همزمان با دهه اول محرم و راهپیمایی اربعین پخش شد. با این حال، ماه‌ها گذشت و هیچ خبری از سفر به عتبات نشد. قضیه را پی‌گیری کردم. مدتی که گذشت، فهمیدم که قصد ندارند به وعده خود عمل کنند. به واسطه بدعهدی و سوابقی که از برخی تهیه کنندگان دیگر دیده بودم، تصمیم گرفتم که این موضوع را در فضای مجازی منتشر کنم تا این رفتار غیراخلاقی را درباره دیگران تکرار نکنند.
سرشار ادامه داد: پس از مدتی دیدم یک احضاریه قضایی آمده و معلوم شد که آنها از من شکایت کرده‌اند و یک پرونده در دادسرای فرهنگ و رسانه علیه من تشکیل شده است. ششم شهریور هم برای رسیدگی به شکایت احضار شده‌ام.
این نویسنده بیان کرد: بعد از اینکه احضاریه را دیدم یک یادداشت دیگر را هم خطاب به دادسرا و درباره ایرادات کارشان نوشتم. چون لحن احضاریه در مواجهه با یک اهل قلم توهین آمیز به نظر می‌رسد. در احضاریه حتی مشخص نشده که اتهام من چیست و هیچ‌اشاره‌ای به اینکه من باید در دادسرا از چه چیزی دفاع کنم نکرده‌اند!  به عنوان کسی که دو دوره عضو هیئت منصفه مطبوعات بودم و از قوانین رسانه ناآگاه نیستم، می‌گویم که در نوشته‌های من در فضای مجازی درباره دست‌اندرکاران آن برنامه هیچ نکته‌ای که بشود به بهانه آن کسی را به دادسرا احضار کرد وجود ندارد.
وی تصریح کرد: مسئله شخص بنده نیست؛ دادسرای فرهنگ و رسانه مطابق اسمش، قاعدتا محل رسیدگی به شکایات علیه اهل قلم و فرهنگ و رسانه است و لازم است شأن این افراد نگه داشته شود.