ما همه از خدا هستیم و حتما به خدا بازمی‌گردیم. این آخرین وصیت من به خانواده‌ام می‌باشد به همسر و فرزندانم. همسر مهربانم همچون خانواده‌ام و فرزندان عزیزم در این دم آخر حرف‌های مرا بشنوید. حرف‌هایی که از کوه‌ها و شهرها می‌گذرد و به دست شما می‌رسد و دیگر آن را نمی‌شنوید گوش کنید. همسر مهربانم برخلاف زن‌های دیگر آن‌طوری که من می‌خواستم تو همیشه سعی می‌کردی زندگی کنی و حرف‌های مرا اکثرا گوش می‌گرفتی چه در مورد حجاب و چه در مورد انقلاب و در زمانی که من می‌خواستم از منزل حرکت کنم می‌دانم که شما سعی می‌کردید زیاد محبت نکنید و من هم همینطور بودم زیرا می‌خواستم با علاقه به شما از خانه بیرون نروم چون باعث می‌شد در جبهه خوب به یاد خدا نباشم و خدای ناخواسته شهید نشوم ولی بدان با همه این کارها باز هم خداوند محبت شما را و بچه‌ها را در دل من قرار داده و غیرممکن است بی‌یاد شما از دنیا بروم.
همسرم! ..... هر وقت به یاد من افتادی به جای گریه بگو «انا لله و انا الیه راجعون» تا روحم  از تو خشنود شود و به پدر و بردارم و کسان نزدیک من بگو که بچه‌های‌مان را فقط برای جهاد در راه اسلام تربیت کنند و حرف منافق‌های دو رو و در باطن کافر را گوش ندهند و پشتیبان نایب امام زمان باشند و نماز بخوانند.