خانم دبیر تا کی باید قدردان سفارت فرانسه باشیم؟
این روزها پای ثابت تمامی گفت وگوها و مصاحبه‌های مرضیه برومند دبیر جشنواره تئاتر عروسکی تقدیر و تشکر از سفارت فخیمه فرانسه است. عبارات تعجب برانگیزی که گویی نه‌تنها صفرتا صد این جشنواره که تمامیت تئاتر و هنرهای نمایشی این کشور مدیون و محصول حمایت‌ها و عنایت‌های خاصه حضرات فرانسوی بوده درحالی‌که آنچه علی‌الظاهر توجیه این میزان تقدیر و تشکرهاست تنها خلاصه در تخفیف مالی برای حضور در جشنواره آن‌هم تنها با دو اثر نمایشی متوسط است.
بی‌تردید تخفیف‌های مالی صرف حضور دو اثر نه‌چندان معتبر در جشنواره امتیازی ویژه به شمار نمی‌رود که این‌گونه مسئولان سفارت فرانسه مورد تقدیر و تشکر اغراق‌آمیز و بی‌حدوحصر قرار بگیرند مگر آنکه مباحثی پیچیده‌تر و صدالبته پشت پرده‌ای مطرح باشد. پیش‌تر نیز برخی ارتباطات شائبه برانگیز بین فرانسه و تهران در موضوع مجموعه تئاتر شهر در زمان مدیریت سابق این مجموعه که دست بر قضا علاوه بر مدیریت اجرایی اداره کل هنرهای نمایشی و مدیریت اجرایی بزرگ‌ترین رویداد تئاتری انقلاب اسلامی! مدیریت اجرایی همین جشنواره عروسکی را نیز بر عهده دارد، رخ‌داده بود و علی‌رغم تکذیب‌های صورت گرفته، مدیران بین‌الملل سابق و فعلی اداره کل هنرهای نمایشی در گفت‌وگو با رسانه‌ها آن را تائید کرده بودند مجدد تأکید می‌شود آن را تائید کرده بودند.
اما نکته تأسف‌بار نه در این مورد و نه ده‌ها موارد مشابهِ بلکه نفس عمل برخی مراودات غیرعزتمندانه با سفارت‌خانه‌های اروپایی‌ست که متأسفانه همچو ویروس خطرناکی این روزها شاخه‌ها و گرایش‌های تخصصی هنری را شدیداً مبتلا کرده، رفتاری که متأسفانه و اختصاصاً با شدت و حدت فراوان در حوزه تئاتر و نمایش بیش از سایر حوزه‌ها در حال بست و گسترش است، بدعتی که از دوره مدیریت سابق مرکز هنرهای نمایشی توسط چند تن از مدیران ارشد وقت این مجموعه شدت گرفته و همچنان نیز با حضور همان افراد اما در مناصب متفاوت و نوع‌های مختلف در حال انجام است.
به‌عنوان نمونه تنها کافی‌ست رفتارهای این سفارت‌خانه‌ها را رصد کرد تا به‌سادگی متوجه شد که حضور فعال برخی دلال‌ها و واسطه‌هایشان در سالن‌های تئاتری و سینمایی -که البته بعد از برخی روشنگری‌ها رو به فعالیت‌های چراغ خاموش آورده‌اند- و یا مراودات پنهانی با برخی مدیران هنری و حتی اعمال نفوذ برای حضور و عدم حضور برخی افراد در مناصب و جایگاه‌های مدیریتی مختلف حاکی از عزم جدی و پرقدرت برای هدایت و هدف‌گذاری‌های خاص در این حوزه است و درنهایت تاسف با همکاری بعضی از افراد خودفروخته و برخی مدیران ساده‌لوح تا حدودی نیز موفق شده‌اند.
اما با علم به تمام این اتفاقات غیرعزتمندانه و گلایه‌های فراوان از مدیران مربوطه که خود حکایت صد من کاغذ است آنچه بیش از پیش دلیل و علت نگارش این چند سطر شده است همان‌طور که در ابتدا بدان اشاره شد رفتارهای نامتعارف و خارج از عرف دبیر جشنواره تئاتر عروسکی در قبال حضور دو گروه تئاتری فرانسوی در این جشنواره است. فارغ از علقه و علاقه شخص خانم دبیر به آن کشور که جای خود دارد و جزئی از حریم خصوصی ایشان است باید این امر بدیهی را متذکر شد که اشتباه و یا نادرست، ایشان در حال حاضر یکی از مدیران تئاتری کشور به شمار رفته و رفتارهایشان همگی به‌حساب هنرهای نمایشی نوشته خواهد شد و قطعاً هیچ یک از هنرمندان متعهد که دل درگرو این مرزوبوم دارند از دولتی که چهار دهه علیه مردم و ملت ایران از هر اقدام غیرانسانی دریغ نکرده صرف حضور دو گروه تئاتری نباید مداوما تقدیر و تشکر کرد آن‌هم دولتی که همچنان بی‌پرواتر و وقیحانه‌تر همان مسیری و راهی را می‌روند که در چهار دهه گذشته پیموده‌اند. علی‌الخصوص که در سیاست‌های اخیرشان سمت و سوی فعالیت‌ها به سمت حوزه هنر و فرهنگ نشانه رفته و صدالبته نیز دیر یا زود مکرشان به خودشان بازخواهد گشت.
در پایان امیدواریم مدیران بالادستی به خانم دبیر تذکرات لازم را داده و در بعضی موارد نیز اقدامات چهار دهه رفتارهای ظالمانه دولت‌های غربی به‌خصوص دولت نام‌برده علیه ملت و مردم این سرزمین را به ایشان یادآور شده تا بیش از این قدردان مسئولان سفارت فرانسه نشوند و در مواجهه با این حضرات عزت کشور، ملت و نظام را حفظ نمایند.
بی‌تردید تخفیف‌های مالی صرف حضور دو اثر نه‌چندان معتبر در جشنواره امتیازی ویژه به شمار نمی‌رود که این‌گونه مسئولان سفارت فرانسه مورد تقدیر و تشکر اغراق‌آمیز و بی‌حدوحصر قرار بگیرند مگر آنکه مباحثی پیچیده‌تر و صدالبته پشت پرده‌ای مطرح باشد. پیش‌تر نیز برخی ارتباطات شائبه برانگیز بین فرانسه و تهران در موضوع مجموعه تئاتر شهر در زمان مدیریت سابق این مجموعه که دست بر قضا علاوه بر مدیریت اجرایی اداره کل هنرهای نمایشی و مدیریت اجرایی بزرگ‌ترین رویداد تئاتری انقلاب اسلامی! مدیریت اجرایی همین جشنواره عروسکی را نیز بر عهده دارد، رخ‌داده بود و علی‌رغم تکذیب‌های صورت گرفته، مدیران بین‌الملل سابق و فعلی اداره کل هنرهای نمایشی در گفت‌وگو با رسانه‌ها آن را تائید کرده بودند مجدد تأکید می‌شود آن را تائید کرده بودند.
اما نکته تأسف‌بار نه در این مورد و نه ده‌ها موارد مشابهِ بلکه نفس عمل برخی مراودات غیرعزتمندانه با سفارت‌خانه‌های اروپایی‌ست که متأسفانه همچو ویروس خطرناکی این روزها شاخه‌ها و گرایش‌های تخصصی هنری را شدیداً مبتلا کرده، رفتاری که متأسفانه و اختصاصاً با شدت و حدت فراوان در حوزه تئاتر و نمایش بیش از سایر حوزه‌ها در حال بست و گسترش است، بدعتی که از دوره مدیریت سابق مرکز هنرهای نمایشی توسط چند تن از مدیران ارشد وقت این مجموعه شدت گرفته و همچنان نیز با حضور همان افراد اما در مناصب متفاوت و نوع‌های مختلف در حال انجام است.
به‌عنوان نمونه تنها کافی‌ست رفتارهای این سفارت‌خانه‌ها را رصد کرد تا به‌سادگی متوجه شد که حضور فعال برخی دلال‌ها و واسطه‌هایشان در سالن‌های تئاتری و سینمایی -که البته بعد از برخی روشنگری‌ها رو به فعالیت‌های چراغ خاموش آورده‌اند- و یا مراودات پنهانی با برخی مدیران هنری و حتی اعمال نفوذ برای حضور و عدم حضور برخی افراد در مناصب و جایگاه‌های مدیریتی مختلف حاکی از عزم جدی و پرقدرت برای هدایت و هدف‌گذاری‌های خاص در این حوزه است و درنهایت تاسف با همکاری بعضی از افراد خودفروخته و برخی مدیران ساده‌لوح تا حدودی نیز موفق شده‌اند.
اما با علم به تمام این اتفاقات غیرعزتمندانه و گلایه‌های فراوان از مدیران مربوطه که خود حکایت صد من کاغذ است آنچه بیش از پیش دلیل و علت نگارش این چند سطر شده است همان‌طور که در ابتدا بدان اشاره شد رفتارهای نامتعارف و خارج از عرف دبیر جشنواره تئاتر عروسکی در قبال حضور دو گروه تئاتری فرانسوی در این جشنواره است. فارغ از علقه و علاقه شخص خانم دبیر به آن کشور که جای خود دارد و جزئی از حریم خصوصی ایشان است باید این امر بدیهی را متذکر شد که اشتباه و یا نادرست، ایشان در حال حاضر یکی از مدیران تئاتری کشور به شمار رفته و رفتارهایشان همگی به‌حساب هنرهای نمایشی نوشته خواهد شد و قطعاً هیچ یک از هنرمندان متعهد که دل درگرو این مرزوبوم دارند از دولتی که چهار دهه علیه مردم و ملت ایران از هر اقدام غیرانسانی دریغ نکرده صرف حضور دو گروه تئاتری نباید مداوما تقدیر و تشکر کرد آن‌هم دولتی که همچنان بی‌پرواتر و وقیحانه‌تر همان مسیری و راهی را می‌روند که در چهار دهه گذشته پیموده‌اند. علی‌الخصوص که در سیاست‌های اخیرشان سمت و سوی فعالیت‌ها به سمت حوزه هنر و فرهنگ نشانه رفته و صدالبته نیز دیر یا زود مکرشان به خودشان بازخواهد گشت.
در پایان امیدواریم مدیران بالادستی به خانم دبیر تذکرات لازم را داده و در بعضی موارد نیز اقدامات چهار دهه رفتارهای ظالمانه دولت‌های غربی به‌خصوص دولت نام‌برده علیه ملت و مردم این سرزمین را به ایشان یادآور شده تا بیش از این قدردان مسئولان سفارت فرانسه نشوند و در مواجهه با این حضرات عزت کشور، ملت و نظام را حفظ نمایند.