پرسش:
بر اساس آموزه‌های وحیانی گناهان چه آثار وپیامدهایی را در عرصه‌های مادی و دنیوی و معنوی و اخروی به همراه دارد؟
پاسخ:
در دو بخش قبلی پاسخ به این سوال به آثار و پیامدهای دنیوی گناهان شامل: 1- محرومیت از رزق و روزی 2- فقر 3- سلب نعمت 4- بیماری 5- کوتاهی عمر 6- نزول بلا 7- خشکسالی و نباریدن باران 8- عدم ایمنی از حوادث 9- حکومت جائران و ظالمان 10- ترس از حکام و زمامداران پرداختیم.
اینک در ادامه دنباله مطلب را پی می‌گیریم.
ب) آثار و پیامدهای اُخروى گناهان
خداوند متعال در آيات متعددى از قرآن كريم، عذاب دوزخ را به عنوان يكى از پيامدهاى گناهان معرفى كرده است. در سوره نمل آمده است: «وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَهًْ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِى‌النّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»؛ «آنان كه اعمال بدى انجام دهند به رو در آتش افكنده مى‌شوند آيا جزايى جز آنچه عمل مى‌كرديد خواهيد داشت. (نحل-90)» و در جاى ديگر مى‌فرمايد: «وَ مَنْ يَعْصِ‌اللّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها أَبَداً»؛ «و هر كس نافرمانى خدا و رسولش كند، آتش دوزخ از آن اوست، جاودانه در آن مى‌مانند».(جن23)
در روايات ما علاوه‌بر اصل عذاب اخروى شخص گناهكار به پيامدهاى ديگر گناهان ‌اشاره شده است كه برخى از اهم آنها را ذكر مى‌كنيم:
۱. نابودى اعمال نيك
امام صادق(ع) مى‌فرمايند: «جدوا و اجتهدوا و إن لم تعلموا فلا تعصوا فإن من يبنى و لايهدم يرتفع بنيانه و إن كان يسيرا و من نبى و يهدم يوشك إن لا يرتفع بنائه؛ تلاش و كوشش كنيد [در عمل صالح] و اگر عمل [صالح] نمى‌كنيد گناه نكنيد، زيرا كسى كه بنا را مى‌سازد و خرابش نمى‌كند ساختمان او هر چند اندك بالا مى‌رود و كسى كه بنا را مى‌سازد و خراب مى‌كند بنايى ندارد. (بحارالانوار، ج 67، ص 286)
رسول خدا (ص) فرمودند: «كسى كه سبحان‌الله بگويد خداوند در بهشت درختى براى او مى كارد مردى برخاست و عرض كرد: پس ما درختان زيادى در بهشت داريم. پيامبر(ص) فرمود: آرى ولى مبادا كه آتشى به سوى آنها روانه كنيد و همه را بسوزانيد. (وسائل‌الشیعه، ج 7، ص 186)
 ۲. پذيرفته نشدن اعمال نيك
پيامبر گرامى اسلام(ص) مى‌فرمايند: «و لو صليتم حتى تكونوا كالاوتاد و صمتم حتى تكونوا كالحنايا لم يقبل‌اللّه منكم إلاّ بورعٍ حاجز»؛ «اگر آن قدر نماز گزاريد كه چون ميخ‌هاى كوبيده بر زمين شويد و آن قدر روزه بگيريد كه چون چوب‌هاى تراشيده ضعيف گرديد خدا از شما نمى‌پذيرد مگر با ورع بازدارنده از گناه» (عدهًْ‌الداعی و نجاح‌الساعی، ص303)
3- محرومیت از آمرزش
خداوند بخشاینده گناهان است. بنده‌ای که پس از گناهان استغفار کند آمرزیده می‌شود ولی اگر برگناه خود اصرار کند از آمرزش خدا محروم می‌شود از این روست که امام صادق(ع) می‌فرمایند: «من هم بسیئهًْ فلا یعلمها فانه ربما عمل العبد السیهًْ فیراه الرب فیقول: «و عزتی و جلالی لا اغفرلک بعد ذلک ابدا» کسی که آهنگ گناهی کرد باید از آن خودداری کند زیرا بسا که بنده گناهی کند و پروردگار او را ببیند و بگوید: قسم به شکوه و جلالم که پس از این دیگر تو را نیامرزم.(اصول کافی، ج 2، ص 272)
4- محرومیت از نماز شب
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «ان الرجل یذنب فیحرم صلوهًْ اللیل» «همانا شخص گناهی مرتکب می‌شود و در اثر آن از نماز شب محروم می‌شود.(همان)
ادامه دارد