سال‌هاست که جریاناتی با شعارهای «حرفه‌ای‌گری»، «علمی کردن فوتبال» و... لزوم درافتادن با «فوتبالفارسی»! و... در ارکان فوتبال ما رخنه کرده، ذهن و فکر مسئولان را در اختیار گرفته و... عملا بساط دلال‌بازی و شارلاتانیسم و سودجویی و... را به نفع خود به راه انداخته و از لحاظ اخلاقی و فرهنگی هم ضربات سنگینی چون هرهری مسلکی و بی‌تعصبی و کم‌غیرتی و حرمت‌شکنی و نفرت‌آفرینی و تفرقه‌افکنی و... بر آن وارد کرده، چنان که امروز فوتبال ما به اعتراف غریبه و خودی هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ فرهنگی سخت نزول کرده و دور از شرایط و استانداردهای کیفی لازم است، تا آنجا که ما در فصل تازه تمام شده فوتبال با پدیده «پشت کردن تماشاگر به میادین فوتبال» روبه‌رو بودیم و...
اخیرا وزیر ورزش بر مسئله «لزوم تداوم مبارزه با فساد در فوتبال» تاکید کرده و چندی است که برای نجات فوتبال مستعد ما از گردابی که به آن گرفتار آمده، حتی مجلس شورای اسلامی هم پا به میدان گذاشته است و... اینها یعنی اینکه ادامه روند فعلی هرگز به نفع و مصلحت فوتبال و منافع ورزش نیست و باید کاری کرد و گامی برداشت و با عزم جزم و همت استوار به مبارزه با جریانات سودجو و حتی مفسدی که فوتبال ایران را با همه توانایی‌های بالقوه‌اش به حاشیه و مسیرهای خطرناک کشانده‌اند، برخاست...