حمله تروریستی روز جمعه 12 مرداد به مسجد صاحب الزمان (عج) 35 نفر شهید و 70 زخمی در پی داشت، اما در میان اسامی شهدا یک نام مشهور نیز دیده می‌شود؛ «سید‌محمد علی‌شاه موسوی گردیزی» رئیس‌حوادث غیرمترقبه پکتیا پزشک و نویسنده‌ای که سال‌ها در جبهه‌های مختلف -ازجمله دوران دفاع مقدس- به جهاد مشغول بوده و مدتی هم در زندان گوانتانامو به اسارت آمریکایی‌ها درآمده بود. وی 40 ماه را در زندان‌های آمریکا در «بگرام» افغانستان و «گوانتاناموی» کوبا گذرانده بود.
دکتر «سید محمد علی شاه‌موسوی گردیزی» از سادات شهر «گردیز» استان پکتیای افغانستان بود. سال 1356 شمسی وارد دانشکده پزشکی کابل شد اما بعد از روی کارآمدن حکومت کمونیستی در افغانستان، دانشگاه را رها کرد و به صف مجاهدین زادگاهش پیوست. موسوی در سال‌های حضورش در جهاد به عنوان «فرمانده مجاهدین جبهه مرکزی گردیز»، دو بار به واسطه تیر مستقیم روس‌ها مجروح شده بود. اما وی حضور در جبهه‌های نبرد حق و باطل در دوران دفاع مقدس را هم در کارنامه خودش ثبت کرده است. موسوی از سال 59 تا 63 به گفته خودش این افتخار را داشت که در جبهه جهاد ایران و در کنار رزمندگان ایرانی بجنگد. سید محمد علی شاه در سال 69 برای ادامه تحصیل به ایران آمد و وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شد و سال 1378 موفق به دریافت دانشنامه دکترای پزشکی خود از این دانشگاه گردید. موسوی در اردیبهشت 1381 به کشورش بازگشت و با کاندیداتوری در لویه‌جرگه به نمایندگی از طرف مردم زادگاهش به این مجلس راه یافت. این نماینده قانونی مردم افغانستان، نیمه شب 22 مرداد 1382 با اتهامات واهی در خانه‌اش دستگیر و به زندان آمریکایی‌ها در «بگرام» و سپس «گوانتانامو» انتقال یافت. این پزشک افغانستانی که هیچ‌گاه اتهاماتش ثابت نشد و بی‌گناه چهار سال در بند مخوف‌ترین زندان‌ها در گوانتانو به اسارت گرفته شد، حتی دستگاه‌های دروغ سنج آمریکایی‌ها تروریست بودن وی را ثابت نکرد.
وی بعد از آزادی از زندان مخوف گوانتانامو خاطرات خود را در کتابی 368 صفحه‌ای با عنوان «حقایق ناگفته از زندان گوانتانامو» در کابل چاپ و منتشر کرد.
شهید موسوی گردیزی در گفت وگویی که 30 شهریور سال 95 با روزنامه کیهان انجام داده بود به شرح خاطرات و ماجراهای خود از زندان گوانتانامو پرداخته بود. او در بخشی از این مصاحبه گفته بود: «آمریکایی‌ها، جلوی چشم خانواده‌ام به خانه‌ام ریختند و گفتند‌ ما خودمان قانونیم اگر با ما همراه نشوی جلوی خانواده‌ات به تو شلیک می‌کنیم!»
موسوی سرانجام؛ بعد از آزادی از گوانتانامو با تأسیس مدرسه و کلینیک خیریه‌ای در زادگاهش گردیز مشغول خدمت مردم افغانستان شد و صبح روز جمعه (12 اسد) در مسجد شیعیان زادگاهش به دست عمال کور دل در یک انفجار کشته شد و افغانستان را با فقدان مجاهدی متدین، شجاع و محبوب روبرو کرد.
روزنامه کیهان هفته آینده در صفحه فرهنگ مقاومت به زندگی و مبارزات این مجاهد افغانستانی خواهد پرداخت.