دوستدار علم و دانش بود و اشتیاق به فراگرفتن آن داشت. پس رحل اقامت در میهمانخانه علم‌آموزان افکند. تا مقطع سیکل همنشین آنان بود که با شنیدن نعره مهیب بعثیان سفر را بر حضر ترجیح داد. آنچه روح بی‌قرارش را در لحظات فراغت از کار قرار بود انس با کتاب‌های مذهبی، حضور در مسجد و فعالیت‌های مذهبی، هنری، علمی و ورزشی بود. دلش اقیانوس ژرفی بود که همگان از آن گوهر خوش‌خلقی، مهربانی و نیکویی صید می‌کردند. وجود نازنینش چه قبل از پیروزی انقلاب و چه پس از به ثمر رسیدن آن یاری‌رسان و همراه انقلابیون بود و با شرکت فعال در پایگاه‌های مذهبی و بسیج و کمک به مستمندان حضور موثر خود را پررنگ‌تر می‌ساخت. پس از آن در بحبوحه بارش توپ و تانک نیروهای صدام بر خاک وطن به عضویت بسیج «مسجد علی‌ خوراسگان» درآمد و تن‌پوش سبز نبرد بر تن کرد. همو که جهاد در راه اسلام و قرآن را یک امر واجب می‌دانست و شهادت را موجب شیرینی جان، در تاریخ 1361/8/11 در منطقه «عین‌خوش» این شربت گلگون را لاجرعه سرکشید و جاودانه گشت. بسیجی شهید «علیرضا تقی‌زاده» سال 1346 در خوراسگان متولد شد و در 1361/8/11 در عین‌خوش به شهادت رسید.