حسین فرحبخش که به سازنده فیلم‌های سخیفی چون «خالتور» و «پا تو کفش من نکن» و... مشهور است، در جریان اختلاف نظر با مدیر یکی از پردیس‌های سینمایی که به درستی مانع از نمایش آثار وی در سینمای خود شده بود، زبان به مهمل‌گویی گشود و الفاظی ناشایست را به روضه‌خوانان و مداحان اهل‌بیت نسبت داد.
فرحبخش، صحبت‌های توهین‌آمیز خود را صراحت کلام دانسته و این گونه توجیه کرده که چون بیانی صریح دارد، این حرف‌ها را بر زبان آورده! البته داشتن صراحت کلام در برابر نجابت دیگران هنر نیست. باید از فرحبخش پرسید آیا جرئت دارد در برابر جریان‌هایی که هزینه فیلم‌هایش را تأمین می‌کنند هم این گونه سخن بگوید؟ اینکه یک تهیه‌کننده سرمایه‌سالار که برخلاف ادعاهایش مبنی بر استقلال مالی اما نامش در بین دریافت‌کنندگان مبالغ کلان از نهادهای دولتی دیده می‌شود به افراد نجیب و سر به زیر توهین کند، شجاعت و صراحت نیست، بلکه بیشتر شبیه رفتار پهلوان‌پنبه‌هاست. ‌ای کاش این تهیه‌کننده جسارت داشت و درباره فهرستی که اخیرا از سوی سازمان سینمایی منتشر شده و تناقض آن با حرف‌های قبلی‌اش را برملا می‌کند، توضیح می‌داد. چون فرحبخش ازجمله سینماگرانی است که همیشه ادعا کرده که آثار مبتذل خودش را با پول شخصی ساخته و هیچ‌گاه دستش در جیب دولت نبوده! اما در فهرست اعلام شده از سوی سازمان سینمایی مشخص است که وی بدون هیچ دلیل مشخصی، مبالغ نسبتا سنگینی به خاطر فیلم‌هایی که سال‌ها قبل ساخته بود دریافت کرده است!