(بدان ای سالک راه خدا!) کسی را می‌بینید. اگر شب خلوت باشد، حاضر است نان بخرد و به خانه ببرد. حاضر است در مسافرت که کسی او را نمی‌شناسد، چمدان را روی پشت‌اش بگذارد و بدود، اینها چیزهایی است که در متن روح ما مطرح است. این فرد بداند که متکبر نیست. اما می‌دانی چیست؟ او یک بیماری دیگری به اسم «ریا» دارد، او ریاکار است. باید نسبت به خودش معالجات ریایی انجام دهد و بیماری کبر ندارد و باید سراغ معالجات ریا برود.» (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، شماره 7، ص 88