(بدان ای سالک راه خدا!) امام باقر(ع) می‌فرماید: مومن کسی است که آنگاه که خشنود شد، این خشنودی او را در باطل و گناهی وارد نکند، (آری) مومن کسی است که اگر وضعش از نظر دنیایی خوب شد، این سرکیفی‌اش موجب نشود که او را در معصیت و عمل باطل وارد کند. تا زمانی که نداشت، متدین بود، تا زمانی که پول نداشت مقدس بود، تا زمانی که به مقام و ریاست نرسیده بود، از نظر دینی منظم بود. اما وقتی پولدار شد و یا به مقام و منصبی ظاهری رسید هوای نفس او را برمی‌دارد. بعد چه می‌شود؟ در معصیت و عمل باطل وارد می‌شود. (1)
_______________________
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله مجتبی تهرانی(ره)، ص 214