این ضرورت را روزنامه فرهیختگان پیش کشیده و نوشته است: ربط دادن «آب خوردن» ملت به «مذاکره» از سوی جناب روحانی نتیجه دستگاه فکری حاکم بر دولت از سال 92 است؛ چرا این خاطرات تلخ را یادآوری می‌کنیم؟ چون معتقدیم این دستگاه فکری حاصل تیمی از مشاوران و نزدیکان جناب روحانی است.
این تیم در پنج سال گذشته حول محور «مذاکره با آمریکا» و امیدواری به این مسئله برای اقتصاد ایران تصمیم گرفته است، برخلاف آنچه هزاران بار تذکر داده شد تکیه به نتیجه مذاکرات سیاسی با آمریکا، جای تکیه به فعال کردن توان کشور در محیط‌های دیگر را گرفت.
پذیرش واقعیت و نسخه بازگشت به درون، تنها راه بهبود وضعیت اقتصادی است.
رئیس‌جمهور محترم باید در فوری‌ترین اقدام ممکن محتوا و ساختار و افرادی که تصمیمات اصلی دولت را شکل می‌دهند، تغییر دهد.
سه سال فرصت باقی مانده دولت به ما اجازه تسامح با روند فعلی را نمی‌دهد. حتما جناب روحانی بهتر از هر کس، تیم همکارانش را می‌شناسد و حتما می‌داند اصرار بر نسخه‌های قبلی چه حاصلی دارد.
رئیس‌جمهور آنچنان که بارها در سخنرانی‌های اخیر گفته آمریکا را شناخته و بر بی‌اعتمادی به اروپا تاکید کرده است، اما این دو مسئله کافی نیست؛ باید تصمیم‌هایی که بر اساس خوش‌بینی به غرب گرفته شده بود اصلاح شود، باید حداکثر توان برای گرفتن فرصت‌های فروش نفت و جابه‌جایی پول از اروپایی‌ها را بگیریم، اما دیگر برای خرید اجناس مصرفی اروپا و آمریکا وقت تلف نکنیم. باید رقم‌های سرسام‌آور تکیه ایران به واردات از دنیا را به اسم اینکه «نمک‌گیرشان کنیم» جبران کنیم، باید به جای تبلیغ تحقیرآمیز روی خرید هواپیما و واردات گسترده در صنعت حمل و نقل ریلی، به شرکت‌های داخلی فرصت نفس کشیدن بدهیم. باید نقشه جامع کشور در تولید مواد غذایی را بازبینی کنیم و نسخه‌های «مرگ بر خودکفایی» را از دولت بیرون کنیم. باید پیمان‌های دوجانبه پولی را خیلی سریع از بایگانی به صحنه عمل بیاوریم و ده‌ها باید دیگر...
این بایدها را شاید تیم فعلی اقتصادی دولت بداند اما انگیزه‌ای برای اجرا و اعتقادی برای زحمت کشیدن پای آن ندارد؛ رئیس‌جمهور محترم باید سریع‌تر اقدام کند.
این روزنامه در ادامه خاطرنشان می‌کند: شاید بتوان در تحلیل وضعیت به وجود آمده در دوران پس از برجام، این‌گونه عنوان کرد که دولت نگاه مدیریتی به اقتصاد کشور نداشته و تنها راه حل را در رفع تحریم‌ها می‌دانسته، غافل از اینکه اقتصاد ایران، با معضلات عدیده‌ای روبه‌رو است که حل و فصل آن بیش از برجام اهمیت دارد. اصلاح نظام بانکی، اصلاح ساختار پولی و نظام مالیاتی تنها بخشی از چالش‌های اقتصاد کشور است که رفع آن در گروی رفع تحریم‌‌ها نیست.
به نظر می‌رسد پیش از هر اقدامی دولت باید دیدگاه خود را به اقتصاد، تحریم، برجام و اقداماتی که بدون برنامه‌ریزی انجام می‌دهد، تغییر دهد. بی‌تردید نسخه‌ای که دولت برای اقتصاد بیمار کشور تجویز کرد، نتوانست درمان مناسبی باشد. به اذعان اغلب کارشناسان اقتصادی، دولت چه با برجام و چه بدون برجام هیچ کاری در 1800 روز اخیر برای اقتصاد ایران نکرد. چرا؟ چون تئوری اقتصاددانان دولتی، اقتصاد با برجام است.