ناصر نوبری در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران گفت: اولین مشکل در توافق ژنو، مسئله غنی‌سازی است، چرا که بندی در این توافق‌نامه وجود دارد که کلیه مسائل مربوط به آن از جمله  تعریف، حجم و اندازه، محل و درصد غنی‌سازی و حتی میزان نیاز عمل به این امر را منوط به توافق با طرف مقابل می‌کند که این مطلب حتی در معاهده NPT نیامده و این در حالی است که باید برای تمام ابعاد برنامه صلح‌آمیز غنی‌سازی با آمریکایی‌ها به توافق برسیم.
نوبری اظهار داشت: طرف مقابل بر اساس این موضوع توانست در مورد ابعاد غنی‌سازی مسائلی را مطرح کند از جمله اینکه تعداد سانتریفیوژها به کمتر از 4 هزار عدد محدود شود که این امر مشکل جدی برای تیم مذاکره‌کننده ما به وجود آورد.
وی افزود: این محدودیت به این معناست که ما غنی‌سازی صنعتی نخواهیم داشت و غنی‌سازی به صورت دکوری و یا ظاهری انجام می‌شود چرا  که غنی‌سازی صنعتی حداقل نیاز به 100 هزار سانتریفیوژ دارد و هم‌اکنون مشکل این است که یک طرف می‌گوید سانتریفیوژها باید به 100 هزار عدد برسد و طرف دیگر می‌گوید باید به کمتر از 4000 عدد برسد، البته این حق که به ابعاد هسته‌ای ما دخالت کند را بندی از توافق ژنو به آنها داده است.
نوبری اظهار داشت: مشکل بعدی این است که غربیان تلاش دارند مسائل غیرهسته‌ای را وارد مذاکره کنند البته ایران اجازه این مورد را نمی‌دهد اما ورود آنها به توان موشکی ایران بر اساس نقاط ضعف توافق ژنو است چون طمع زیادی در آنها ایجاد کرده، چرا که در بندی گفته شده ما به قطعنامه‌ها می‌پردازیم تا رضایت شورای امنیت حاصل شود اما برخی از بخش‌های قطعنامه به توان موشک بالستیک ایران توجه کرده و آنها بر اساس این بند می‌خواهند این موضوع را پیش بکشند.