پایان هفدهمین دوره مسابقات و لزوم بررسی نقاط ضعف و قوت چرا لیگ برتر در قواره یک لیگ استاندارد و قدرتمند نیست؟!

سرویس ورزشی-
برای اینکه لیگ داخلی بتواند تیم ملی‌ای قوی و توانمند بسازد که قادر باشد آن را تا رقابت‌هایی مثل جام جهانی، قهرمان در جام ملت‌های آسیا، و.. بالا بکشد و ارتقا دهد، باید به وضع فعلی و حال و روز کنونی لیگ دلخوش نباشیم و بسنده نکنیم بلکه مدام و مرتب در پی یافتن راه‌حل‌ها و روش‌هایی در جهت ارتقاء سطح کیفی لیگ داخلی از نوع برتر آن گرفته تا رده‌های پایین‌تر باشیم.
پرونده هفدهمین دوره رقابت های لیگ برتر روز جمعه با برپایی جشن قهرمانی پرسپولیس بسته شد. پرسپولیس در آخرین بازی موفق شد با نتیجه سه بر صفر سپیدرود رشت را شکست دهد تا با کسب 64 امتیاز جام قهرمانی را بالای سر ببرد. پرسپولیس سال گذشته هم قهرمان لیگ شده بود و در این دوره توانست چهره مقتدری از خود به عنوان مدافع عنوان قهرمانی به نمایش بگذارد به طوری که به فاصله چهار هفته به پایان رقابت‌ها با کسب امتیازات کافی دور از دسترس نزدیک‌ترین تعقیب‌کنندگان قهرمانی خود را مسلم و مسجل سازد و دل هواداران پرشمار و پرشور خود را شاد نماید.
قهرمانی پرسپولیس در حالی رقم خورد که این تیم در اکثر قریب به اتفاق هفته‌های صدر جدول را مال خود کرده بود و کمتر تیمی توانست رنگ صدرنشینی را ببیند و مزه آن را بچشد! درباره قهرمانی پرسپولیس آن هم برای دومین بار پیاپی و اصولا روندی که آن تیم در سه، چهار ساله اخیر در پیش گرفته و ضمن فاصله از روزهای بد و بحرانی به تیمی که اهالی فوتبال، به ویژه طرفداران این تیم انتظار دارند سخن بیش از این حرف‌هاست.
در این باره بررسی و تحلیل مفصلی لازم است انجام شود و حق مطلب در این مجال کوتاه و جملات مختصر ادا نمی‌شود. کاری که کارشناسان و رسانه‌های فوتبال باید انجام دهند و حتما هم انجام دهند و البته در این باره بیش از هر کس مسئولین و دست‌اندرکاران این تیم پرطرفدار هستند که باید در این باره حساس باشند و در خواب موفقیت نخوابند و راز و رمز قهرمانی و اسرار قهرمانی را تحلیل نمایند و کاری کنند و تمهیداتی بیندیشند که این راه و مسیر تداوم پیدا کند. چرا که این دقیقا همان چیزی است که در درجه اول هواداران این تیم انتظار دارند و درباره آن دغدغه و نگرانی دارند.
جمعه شب بازیکنان و دست‌اندرکاران این تیم جام قهرمانی را بر سر دست بلند کردند و سرودخوانان آن را تا باشگاه حمل کردند اما هواداران این تیم نگران از امروز به بعد و فصل آینده لیگ که به زودی از راه می‌رسد هستند. این نگرانی مبارکی است و عرض ما این است که مسئولان و مدیران پرسپولیس هم حداقل باید به اندازه هواداران تیم خود به فکر آینده باشند.
یکی از علامت و نشانه‌ها اینکه آنها در فکر آینده بهتر و تداوم مسیر فعلی هستند، همان است که بالاتر اشاره شد آنها در وهله اول و پیش از هر کاری باید به فکر تجزیه و تحلیل علمی و کارشناسانه حال و روز تیم خود باشند، نقاط قوت را حتی‌الامکان تقویت و نقاط ضعف و پاشنه آشیل‌ها را شناسایی و در حد توان و در رفع و حل آن کوشا باشند.
ارزیابی لیگ
البته بحث تجزیه و تحلیل و کارشناسی فقط به موضوع قهرمانی پرسپولیس و وضعیت این تیم منحصر و محدود نمی‌شود. در یک نگاه بلندتر و ملی‌تر این موضوع و اقدام لازم شامل کلیت لیگ هفدهم می‌شود، علاوه بر اینکه تک تک تیم‌های فعال و شاغل در آن باید به تحلیل علمی و کارشناسانه تیم خود بپردازند و نقاط قوت و ضعف و عمل کامیابی‌ها و دلیل ناکامی‌ها را شناسایی نمایند تا فصل آینده با دست پرتر و تیمی قوی‌تر و بهتر وارد لیگ شوند، مسئولان فوتبال و دست‌اندرکاران اجرایی لیگ نیز باید کم و کیف لیگ را به محک سنجش و ارزیابی بگذارند و محاسن آن را دریابند و حفظ کنند و معایب آن را کشف کنند و...
در این پروسه آنچه به عنوان خروجی و نتیجه حاصل می‌شود، برگزاری مناسب و نزدیک به «استاندارد» لیگ در دوره و دوره‌های آتی است و این به نفع فوتبال ماست.
چالش تیم ملی و «لیگ»
این حرف را همه بلدیم و همه هم آن را مطرح می‌کنیم که از دل لیگ، تیم ملی متولد می‌شود، حرف درستی است، اما سوال این است کدام لیگ و چگونه تیم ملی؟!
امروز در آستانه پنجمین حضور فوتبال ملی در آوردگاه جهانی هستیم. این افتخار بزرگی برای فوتبال ایران است اما سوال این است که آیا خروجی لیگ، منجر به صعود به جام جهانی شده است، یا اینکه آن طور که کی روش سرمربی تیم ملی و خیلی‌های دیگر - از جمله روزنامه کیهان- معتقدند، لیگ فعلی با همه نقاط قوت و نکات مثبتی که دارد، اما هنوز در قواره یک لیگ استاندارد و قدرتمند نیست که بتواند در بطن و متن خود تیم ملی در کلاس جهانی ساخته و پرداخته نماید.
دیدگاه آرمانی و تحول‌خواه
عرض ما این است که برای اینکه لیگ داخلی بتواند تیم ملی‌ای قوی و توانمند بسازد که قادر باشد آن را تا رقابت‌هایی مثل جام جهانی، قهرمان در جام ملت‌های آسیا، و.. بالا بکشد و ارتقا دهد، باید به وضع فعلی و حال و روز کنونی لیگ دلخوش نباشیم و بسنده نکنیم بلکه مدام و مرتب در پی یافتن راه‌حل‌ها و روش‌هایی در جهت ارتقاء سطح کیفی لیگ داخلی از نوع برتر آن گرفته تا رده‌های پایین‌تر
باشیم.
خلاصه و مخلص کلام اینکه تفکر و دیدگاه مدیریتی حاکم بر فوتبال و لیگ و تیم ملی و.. باید «تحول‌خواه» و آرمانی باشد و نباید به وضع موجود و انجام کار کلیشه‌ای و تکراری دلبسته باشد. اگر نگاه تحول‌خواه و آرمانی بر فوتبال و کلیت ورزش ما حاکم باشد، آن وقت آن «اراده»‌ای هم که برای ایجاد شتاب در حرکت رو به پیشرفت ورزش لازم است به کار بیاید و همه از آن دم می‌ز‌نیم خودبخود به میدان خواهد آمد و به مصداق «چون که صد آید، نود هم پیش ماست» دیگر شرایط و عوامل لازم برای اصلاح و تحول در ورزش و رشته‌ای مثل فوتبال فراهم خواهد آمد.
 اراده‌ای که می‌خواهد مثلا فوتبال را از اینجا که هست به جایگاهی بهتر برساند و در این کار چون مصمم است قاطعانه در برابر موانع و مفاسد و عواملی که جلوی سر و سامان یافتن فوتبال سد ایجاد می‌کنند، قرار می‌گیرد و بدون تعارف و رودربایستی و یا نگاه مرعوب و مصلحت‌اندیشانه آنان را کنار می‌زند و فقط و فقط به رشد و پیشرفت حوزه و رشته‌ای که مسئولیت آن را پذیرفته است می‌اندیشد.