اما ایران که نمونه مثبتی در المپیک‌ها نداشته و در این سه سال اخیر هم تلاش کرده در رویدادهای مهم دوپینگ مثبتی نداشته باشد، تصورش را هم نمی‌کرد، دوپینگ‌های قدیمی کار دستش دهد و سهمیه‌‌اش از الان در المپیک توکیو کاهش یابد. این اتفاق نه تنها شوک بزرگی برای وزنه برداری بلکه برای کل ورزش ایران محسوب می‌شود چراکه تعداد رشته‌هایی که ایران را در المپیک صاحب مدال می‌کنند به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند و حالا وزنه‌برداری هم بخواهد تعداد سهمیه‌هایش کاهش یابد عملا شانس کسب مدال ایران کم می‌شود. در این ماجرا نداشتن کرسی تاثیرگذار در هیئت ‌رئیسه یک فدراسیون جهانی مهم شاید بیشتر از قبل به چشم آمد زیرا زمانی که این تصمیم مهم که سرنوشت ورزش یک کشور را در المپیک رقم می‌زند گرفته شد، ایران نماینده‌ای نه در هیئت‌ رئیسه و نه در کمیسیون ورزش پاک فدراسیون جهانی نداشت تا حداقل تلاش کند این تصمیم بگونه‌ای گرفته شود که به ضرر ایران نباشد یا تلاش‌هایی که ایران در این سال‌های اخیر داشته به چشم بیاید. ایران چهره‌های شاخصی در وزنه‌برداری جهان دارد که هر کدام از آنها  (کیانوش رستمی، سهراب مرادی، بهداد سلیمی، سعید علی حسینی، علی هاشمی، ایوب موسوی) در اوزان خود مدعی هستند و از الان به کسب مدال المپیک فکر می‌کنند اما با این شرایط که تنها دو نفر از آنها می‌توانند به المپیک بروند بنابراین شاهد غیبت چهره‌های شاخص وزنه‌برداری ایران در المپیک توکیو خواهیم بود. با توجه به اینکه این تصمیم به تایید کمیته بین‌المللی المپیک رسیده، کمی بعید به نظر می‌رسد که فدراسیون جهانی بخواهد از تصمیم خود برگردد اما باز هم از فدراسیون و کمیته ملی المپیک انتظار می‌رود نهایت تلاش خود را بکار برند و رایزنی‌هایی داشته باشند. علی مرادی که مدعی داشتن رابطه خوب با فدراسیون جهانی و در راس آن تاماش آیان است، حتی می‌تواند به مجارستان سفر کند و دیداری با رئیس ‌فدراسیون جهانی داشته باشند. شاید یک معجزه بتواند وزنه برداری و ورزش ایران را در المپیک توکیو نجات دهد.