آرش فهیم

در روزهای انقلاب و درمیان مباحثی که آن زمان بر سر ارتش بازمانده از دوران طاغوت شکل می‌گرفت، همواره چند نام به عنوان افتخار و نماد اخلاص ارتش می‌درخشیدند. «علی صیاد شیرازی» یکی از این نام‌های پرافتخار بود. در یکی از صحن‌های علنی مجلس در همان دوران، حجت‌الاسلام حسن روحانی، رئیس‌جمهور کنونی که آن زمان نماینده مجلس بود، خواستار قطع حقوق بازنشستگان ارتش شد چون به زعم وی درحال توطئه بودند و همچنین خواسته بود که نیروی مخصوص ارتش منحل شود چون خطرناک است. اما شهید مصطفی چمران در واکنش نسبت به این اظهارات حسن روحانی، گفته بود: «کوبیدن ارتش به طور کلی، عمل صحیحی نیست؛ عملی است که استعمار می‌خواهد... به خدای بزرگ سوگند می‌خورم که افسرانی هستند در این ارتش که من با کمال جرأت و جسارت در پشت آنها نماز خوانده ام و نماز می‌خوانم. بد نیست از یکی از افسران پاک اسمی ببرم به نام سرگرد صیاد شیرازی که هم‌اکنون به فرماندهی عملیات غرب منصوب شده است.افسری است که سال گذشته در سردشت همراه من بود و پاکی و تقوا و ایمان و شجاعت و هر چه بخواهید در این افسر بی‌نظیر است. افسری است که در تفسیر قرآن شاید بگویم از اکثر کسانی که اینجا نشسته‌اند تبحر بیشتر داشته باشد».
به خاطر همین جایگاه بود که وی در بند این دنیا نماند و سال‌ها بعد از پایان جنگ، به قافله شهدا رسید. 19 سال قبل و در فروردین سال 78 وقتی اعلام شد که «امیر سرلشکر صیاد شیرازی توسط عناصر گروهک‌ منافقین به شهادت رسید» این خبر تنها به داخل کشور محدود نماند، چون فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، یکی از مغزهای متفکر نظامی‌ در سطح جهان محسوب می‌شد. او از مردانی بود که هشت سال تمام، مرزهای ایران را در برابر تهاجم لشکر ظلم جهانی به سرکردگی صدام و با پشتیبانی دولت‌هایی چون آمریکا و انگلیس و رژیم صهیونیستی حفظ کرده بود. بعد از پایان جنگ تحمیلی نیز بدخواهان انقلاب اسلامی، این بار گروهی وحشی‌تر و خون‌آشام‌تر از صدام را که به منافقین مشهور شده‌اند روانه جنگ با مردم ایران کردند. اما آنها نیز در برابر قهرمانی به نام «علی صیاد شیرازی» قرار گرفتند. مردی که همچون ابرمردان اسطوره‌ای تاریخ، هجوم اهریمنان به خاک پاک ایران زمین را سرکوب کرد و کاری کرد تا منافقین به وضعیتی «دائم‌المفلوک» دچار شوند. با تدبیر شهید صیاد شیرازی، عملیات مرصاد، پایان شوم منافقان بود. چراکه پس از آن، این سازمان تروریستی رو به انحطاط نهاد.
شهید صیاد شیرازی همچون سایر سرداران اسلام در دوران دفاع مقدس، قدر فرماندهی نظامی را افزایش داد. چون علاوه بر تخصص و تبحر در راهبری نیروها، منش و اخلاق دینی و انسانی را هم به رزم افزود. عکس نایابی نشان می‌دهد شهید صیاد شیرازی، مرد شماره یک ارتش ایران و یکی از نخبه‌های نظامی جهان که در یکی از برترین دانشگاه‌های جهان تحصیل کرده بود، در یکی از مأموریت‌هایش در حین سفر با قطار، خود اذان می‌گفت. این عکس یادآور مرامی است که احیا‌کننده آداب نخستین مسلمانان تاریخ و اولین یاران پیامبر اسلام(ص) است. همانان که همه عمر خود را در رزم و مبارزه گذراندند و همچون بلال، در هنگامه صلاهًْ، خود اذان می‌گفتند. همانان که زیستن در میان مردم پابرهنه را بر زندگی در کاخ‌های‌اشرافی ترجیح می‌دادند.
شهید صیاد شیرازی در شرایطی توسط منافقین ترور شد و به شهادت رسید که هنوز چند روز بیشتر از ارتقای درجه او نگذشته بود. او پنج روز قبل از هجرت از دنیای فانی، درجه سرلشکری را از فرماندهی کل قوا دریافت کرده بود. اما درجه واقعی خود را با شهادت دریافت کرد. فرمانده‌ای که در عملیات‌های ثامن‌الائمه(ع)، طریق‌القدس، فتح‌المبین، بیت‌المقدس و مرصاد، ضربات سهمگینی به دشمنان اسلام و ایران وارد کرده بود، شایسته درجه‌ای فراتر از قواعد زمینی بود. به قول شهید سید مرتضی آوینی که اتفاقا سالگرد شهادت او نیز تنها به فاصله یک روز با صیاد شیرازی قرار دارد، «در عالم رازی هست که جز به بهای خون فاش نمی‌شود» و پایان سرخ، سرنوشت همه عاشورائیان است.
صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی ارتش بود، اما همچون همه ولایی‌ها، دلی آسمانی داشت. بهترین توصیف درباره شخصیت صیاد شیرازی توسط فرمانده همه دل‌های ولایی بیان شد؛ «خطر مرگ کوچک‌تر از آن است که بندگان صالح خدا را از راه او بازگرداند و عشق به منال دنیوی حقیرتر از آن است که در دل نورانی شایستگان جایی بیابد.»