روز گذشته مصادف بود با هفتادمین سالروز کشتار دیریاسین، جنایتی که طی آن بسیاری از ساکنان روستای دیریاسین در غرب قدس ‌اشغالی در حمله دو گروهک جنایتکار صهیونیستی «آرگون» و «اشترن» به شهادت رسیدند.
در این جنایت که روز نهم ماه آوریل سال ۱۹۴۸ به وقوع پیوسته، گروه‌های تروریستی صهیونیستی به روستای دیر یاسین واقع در غرب شهر ‌اشغالی قدس هجوم برده و در یک جنایت هولناک 250 تا 360 نفر را به شهادت رساندند. کسانی که از این جنایت جان سالم به در برده‌اند می‌گویند: «حمله به دیریاسین راس ساعت ۳ بامداد آغاز شد و پس از مقاومت ساکنان روستا، گروهک‌های تروریست یهودی از فرماندهی هاگانا در قدس درخواست نیروهای کمکی و پشتیبانی کردند و مجددا با سلاح‌های سنگین به روستا حمله کرده و زن و مرد و کودک را به خاک و خون کشیدند. هنگام ظهر دیگر هیچ مقاومتی در روستا انجام نمی‌گرفت و نیروهای آرگون و ‌اشترن به روستا حمله کرده و اقدام به انداختن بمب و دینامیت به داخل آن کردند و با منفجر کردن یک به یک خانه‌های فلسطینیان، روستا را تحت کنترل خود گرفتند. مهاجمان یهودی ده‌ها نفر از ساکنان روستای دیریاسین را کنار دیوارها نگه داشته و آنها را به گلوله بستند و حتی به این نیز بسنده نکرده و شماری از ساکنان روستا را زنده به پشت خودرو بسته و در خیابان‌ها و محله‌های قدس می‌گرداندند و شعارهای نژادپرستانه سرمی‌دادند.» کشتار دیریاسین تاثیر زیادی در مهاجرت فلسطینیان به دیگر مناطق فلسطین یا کشورهای عرب همسایه داشت، زیرا این کشتار موجب ایجاد موجی از رعب و وحشت در میان مردم شد.
قتل‌عام‌ مردم را جشن گرفتند!
«مناخیم بگین» نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی بدون تردید یکی از کسانی است که در ردیف اول قصاب‌های اسرائیل قرار می‌گیرد. اگرچه دامنه جنایت‌های بگین به دیر یاسین محدود نمی‌شود و حتی جنایت‌های چهار دهه بعد در جنوب لبنان عملا تحت امر او به عنوان فرمانده نیروی دفاعی اسرائیل صورت گرفت با این وجود، مناخیم بگین و همدستانش در دیر یاسین یکی از سیاه‌ترین فجایع بشری را به نام خود ثبت کردند و پس از سلاخی و تجاوز به دست‌کم 100 زن و کودک فلسطینی‌، شب هنگام این کشتار را در همان نزدیکی جشن گرفتند. آنها در شهرکی یهودی‌نشین در کمتر از 5 کیلومتری محل جنایت با چای و کیک از هم پذیرایی کردند و جزئیات تجاوزات و آدم‌کشی‌هایشان را با آب و تاب برای همسران و دوستانشان بازگو می‌کردند!
بگین پس از این جنایت به ریاست حزب حوریوت(آزادی) رسید که بعدها به لیکود(حزب حاکم اسرائیل) تغییر نام داد و از آن طریق با اتکا به آرای جانیان دیگری که اکثریت جامعه اسرائیل را تشکیل می‌دادند خود را طی سه دهه تا مقام نخست‌وزیری بالا کشید و بزرگترین دولت ترور را با حضور همتایان قصابش چون شامیر، شارون، ایتان و باراک تاسیس کرد و قتل‌عام فلسطینیان و لبنانی‌ها در دهه 1980 میلادی را به عنوان ننگی دیگر از خود برجای گذاشت. می‌گویند او همانند بن گوریون در سال‌های پس از قدرت دچار کابوس‌های مداوم بود و دست آخر در 1992 در حالت جنون و در تنهایی مُرد و به جهنم رفت.