علی بناگر درباره آتش‌سوزی جنگل‌های شمال در نوروز امسال اظهار کرد: از شروع سال 1397 جنگل‌های ماسال، لاهیجان، آمل کهنه‌ده، رودسر، لنگرود، مرزن‌آباد، ساری، بهشهر، جهان‌نمای استان گلستان، باران کوه گرگان، بندپی بابل و ... یکی پس از دیگری دچار حریق شده است. کسانی که با بی‌توجهی به فصل گرم و باد و دلایل ریشه‌ای، این آتش‌سوزی‌ها را به گردن مثلث حریق (اکسیژن مواد سوختی و حرارت) می‌اندازند، بدانند که اصلا این حد از آتش‌سوزی خارج از فصل، غیرمتعارف و بیش از حد معمول است و اینگونه ساده‌انگاری، شانه خالی کردن از مسئولیت می‌باشد.
وی ادامه داد: آتش در جنگل‌ها، مراتع با حوادث مشابه و فضای شهری قابل مقایسه نیست. آتش در منابع طبیعی با ابزارآلات آتش‌نشانی قابل مهار نمی‌باشد اصولا مدیریت آتش‌سوزی و حوادث مشابه در منابع طبیعی بایستی کاملا مبتنی بر اصول علمی و برنامه کوتاه‌مدت (فوری)، میان‌مدت و درازمدت برنامه‌ریزی شود. مهار و مدیریت حریق در جنگل‌ و عرصه‌های منابع طبیعی فرابخشی است. بعد از این همه حوادث مختلف و خسارت در منابع طبیعی نباید ناهماهنگی و آماده نبودن دستگاه اجرایی برای مدیریت بحران، بیش از خود حریق غافلگیرکننده باشد.نماینده انجمن علمی جنگل‌بانی در مازندران درباره راهکارهای جلوگیری از آتش‌سوزی جنگل‌ها گفت: نه می‌شود جلوی گرم شدن هوا را گرفت و نه جلو وزش باد را، ولی می‌توان آموزش داد و برنامه‌ریزی کرد و از نهادهای علمی و دانشگاهی برای پیشگیری و راهکارهای علمی کمک گرفت یا به سراغ تجربه‌های موفق بین‌المللی رفت. حداقل در کمترین شرایط موجود می‌توانیم حساسیت و توجه ملی نسبت به جنگل‌های چندصد ساله هیرکانی و گونه‌های ارزشمند آن را برانگیخت. اگر این توجه و حساسیت وجود داشت برای عزیمت یک بالگرد آبپاش به یک منطقه این همه داستان نداشتیم.
بناگر افزود: چندی پیش در کمتر از دو ماه، هشت بار آوار آتش جنگل گلستان را به توبره کشید و حتی تلاش محیط‌بانان و جنگلبانان نتوانست جلوی سرایت آتش به رویشگاه گونه کمیاب ارس را بگیرد و چند صد هکتار جنگل به خاکستر تبدیل شد که جایگزین ندارد. گردشگران ما هنوز نمی‌دانند هزینه چند سیخ کباب و آتش قلیان و بی‌توجهی آنها را بایستی یک نسل با از بین رفتن پوشش جنگلی حاصل از حریق بدهد. کمترین خسارت این سهل‌انگاری، سیل و سیلاب و جلوگیری از ذخیره آب برای مردم آن مناطق است.
وی خاطرنشان کرد: در سالیان اخیر تخریب بی‌رویه منابع طبیعی عجیب بوده است بطوری‌که در 50 سال گذشته، نیمی از جنگل‌های شمال ایران از دست رفت.