سال 97 مانند سال‌های گذشته رسید و همانند همان سالها، سپری خواهد شد. چیزی که سال‌ها را برای مردم از یکدیگر متفاوت می‌کند لیاقت، کفایت، کاردانی و شایستگی مسئولان است که مردم همواره آن را انتظار دارند و این ویژگی‌ها را، نه در مقام حرف و شعار و ژست و مصاحبه و سخنرانی‌های کسل کننده، بلکه در عرصه عمل نشان دهند.
مردم ما، در طول چند سال اخیر، شاهد وضعیت اسفبار دریاچه ارومیه بوده‌اند و هستند که عمدتاً ناشی از سیاست احداث سدهای فراوان و حساب نشده و عدم ورود به موقع مدیران به این عرصه بوده است و اگرچه شرایط کنونی دریاچه به موضوعاتی مانند بارش‌ها و مصارف نیز ارتباط پیدا می‌کند ولی رویه‌های احداث و عدم تخصیص به موقع و کامل اعتبارات و عدم جمع‌آوری کامل و قاطع چاههای غیرمجاز و بسیاری دیگر از موارد، دلایل عمده و اصلی هستند. فارغ از ورود به ریزلیست ناهنجاریها و کمبودها، در کل مردم انتظار دارند در سال 97 شاهد تفاوت‌های مدیریتی با سال 96 و سال‌های قبل از آن باشند و مدیران محلی و استان، از تعداد جلسات خود که عمدتاً نیازی به آنها نیست و صرفاً هزینه‌بردار هستند و حجم بیت‌المال را کم می‌کنند، کاسته و نارسایی‌ها و مشکلات را در قالب برنامه‌ریزی‌های اصولی و مدون متکی بر تجربیات حل و فصل و برطرف کنند. در آذربایجان شرقی، امسال تمرکز تبلیغاتی مسئولان بر به اصطلاح «تبریز 2018»  استوار است که البته به نظر می‌رسد اقدامات صورت گرفته ناقص بوده و در شأن تبریز و آذربایجان و مردم خطه آذربایجان نیست که کمی گردش در سطح شهر و نگاه به شروع دیر این رویداد به مدت پیش از 3/5 ماه از تاریخ رسمی و تقویمی آن و زوم کردن تبلیغی مدیران ارشد این استان بر سفر رئیس جمهور به این شهر و تعویق آن و در نهایت به اردیبهشت ماه نشان داد که مقامات محترم تا چه حد نسبت به تبریز و مشکلات و برنامه‌های آن دارای حساسیت!؟ هستند، مسئولان استان باید بیش از سال‌های اخیر در قبال مردم و مشکلات آنان پاسخگو بوده و حس مسئولیت‌پذیری داشته باشند و این مهم را عملاً در رفتارها و برنامه‌های کاری خود نشان دهند. مردم آذربایجان شرقی، مقام و مدیر و مسئول زیاد دیده‌اند و تمام این افراد یکی پس از دیگری آمده و رفته‌اند ولی بندرت از این مقامات، به نیکی یاد می‌کنند مگر آنها که بانی اعمال و کارهای ماندگار و  بنیادین بوده‌اند که البته تعداد آنها بندرت به انگشتان دست می‌رسند. به همین خاطر فرا رسیدن سال 97 بخودی خود باعث تغییر دیدگاه و حس خوب در افکار عمومی نسبت به «مسئولان» نشده است و مردم منتظر هستند تا در طول سال، باور کنند که مسئولانشان قادر به ایجاد تغییرات مثبت در امور و رفع معضلات و تقویت امیدهای آنان هستند و این امر مستلزم بستن «کمربندهای همت» است. ضرورت پیشرفت و ترقی و عمران و آبادانی و رشد امید عمومی به آینده، در وجود و به‌کارگیری مسئولانی است که هرچه بیشتر با کفایت، کاردان‌تر و شایسته‌تر باشند و قدرت مدیریتی داشته باشند و خود را اسیر روابط عمومی اداراتشان و تشکیل جلسات بی‌مورد و نشست‌ها و سمینارهای خرج‌تراش نکنند و کارها به افراد کاردان سپرده شود.
تبریز- سعید داوری