مرتضی عطایی به تاریخ ۴ اسفند ماه سال ۱۳۵۵ در تهران و به عنوان دومین فرزند یک خانواده هشت نفری به دنیا آمد و تحصیلات دوره ابتدایی و متوسطه را سپری کرد و سپس در مغازه پدرش مشغول به کار شد، شغل پدر تاسیسات ساختمان بود و با وجود طاقت فرسا بودن کار، مرتضی همیشه به فعالیت‌های  فرهنگی و مذهبی هم توجه کامل داشت.
 مرتضی عطایی در ۲۳ سالگی ازدواج کرد و پس از ازدواج هم به همان شغل پدری ادامه داد، تا اینکه توانست با پس‌انداز درآمد اندک خود یک واحد کوچک آپارتمانی خریداری کند و یک زندگی ساده و پاک را با عشق به ولایت و شهدا سپری کند؛ اما با شروع درگیری‌ها در سوریه، دیگر مرتضی مانند گذشته نبود و برای اعزام به سوریه به هر دری می‌زد و نمی‌خواست از کاروان مدافعان حرم جا بماند. به خاطر دشواری‌هایی که برای اعزام داوطلبان بسیجی به سوریه وجود داشت، مرتضی با هر مشقتی که بود، توانست خود را در کاروان فاطمیون که مدافعان حرم افغانستانی بودند، جای دهد و به سوریه برود؛ در حالی که هنوز خانواده‌اش از این موضوع مطلع نشده بودند.
شهید عطایی خیلی زود توانست با نام ابوعلی، با رزمندگان تیپ فاطمیون قرین شود، به طوری که بسیاری از دوستان او هم اطلاع نداشتند که مرتضی افغانی نیست و از مشهد خود را به این قافله رسانده است، همچنین ابوعلی، یکی از بهترین دوستان شهید مصطفی صدرزاده و شهید مهدی صابری قبل از شهادتشان بود و شهادت این عزیزان خود دلیل بیشتر شدن شوق مرتضی به شهادت بود. رشادت‌های ابوعلی در درگیری‌های تل قرین، تدمر، دیرالعدس، بصرالحریر، القراصی و خان‌طومان به عنوان جانشین تیپ عمار لشکر فاطمیون نام او را به کلمه‌ای رعب‌آفرین برای تکفیری‌ها و داعش تبدیل کرده بود.
 در نهایت پس از رشادت‌های فراوان و چند بار مجروحیت‌های گوناگون، جانباز سرافراز مرتضی عطایی در ۲۱ شهریور ماه سال ۱۳۹۵ و همزمان با روز عرفه در منطقه لاذقیه به مقام رفیع شهادت نائل آمد و به یاران شهیدش پیوست.