امام در نوفل لوشاتو از نظر جا در مضیقه بود، هر روز هم  شلوغ‌تر می‌شد، مردم مراجعه می‌کردند، هم باید در آنجا زندگی کنند و هم میهمانان را پذیرائی کنند، خانه کوچک بود، صحبت شد که امام در یک جای دیگر، منزل دیگری‌ که هم از نظر سکونت راحت‌تر باشند، هم محیطش بازتر باشد تا بتوانند آنجا بیشتر کارکنند مستقر شوند. برادران مصمم شدند که منزلی را برای امام پیدا کنند و امام هم ضمنا موافقت کرده بودند. ما با برادرمان آقای سید احمد مهری، این طرف و آن طرف رفتیم، منزلی را در یکی از محله‌های خلوت پاریس انتخاب کردیم ومنزلی بسیار جالب بود، هم از نظر پذیرائی از کسانی‌که به دیدین امام می‌آمدند، جای وسیعی داشت، هم از نظر محل سکونت. امام و دیگران هم آمدند دیدند و پسندیدند. در پاریس اجاره خانه به این صورت بود که اجاره یک‌سالش قبلا باید پرداخت بشود. برادرمان آقای مهری این منزل را اجاره کرد و پول را پرداخت و آماده شد که امام بیایند و در آن منزل بنشینند اما در همین اثنا بود که امام سوال کردند وضع این منزل چطور است، آیا منزل عادی است یا منزلی است در سطح بالا و خدمت امام عرض کردیم که این منزل در سطح بالاست و منزلش خیلی جالب و خوب است، امام فرمودند نه، من داخل یک چنین منزلی که سطحش بالا باشد نمی‌روم.
* سرگذشت‌های ویژه از زندگی حضرت امام (ره)، ج 1، حجت‌الاسلام محتشمی، ص 52.