۳۰ میلیون مترمکعب آب برای تالاب هامون «هیچ» است

احمد قرایی در پاسخ به اینکه آیا رهاسازی حق‌آبه دوم برای تالاب فایده‌ای دارد؟ اظهار داشت: مقدار این آب آن قدر کم است که بحث کردن درباره آن بی‌نتیجه است. 30 میلیون مترمکعب آب برای تالاب هامون اصلا عددی نیست که بخواهیم درباره آن صحبت کنیم. کار از این عدد‌های کوچک گذشته الان فقط باید به فکر احیای برخی از نقاط تالاب هامون باشیم چرا که دیگر کل تالاب را به هیچ وجه نمی‌توان احیا کرد.
رئیس ‌پژوهشکده تالاب هامون افزود: رهاسازی حق آبه داخلی برنامه‌ای تاثیرگذار نیست. توافقی است که از سال‌ها قبل بسته شده و هر سال اتفاق می‌افتد و الان هم بر اساس وظیفه سازمانی است که انجام می‌شود، نه در راستای احیای تالاب، پس قانونی است که گذاشته شده و آبی است که باید رها شود.
وی در ادامه گفت: همین میزان اندک آب رها شده باید با حداقلِ هدررفت به نقطه مورد نظر برسد به طوری که حداکثر 30 درصد برای هدررفت درنظر بگیریم و مابقی آن به مقصد برسد اما با وضعیت موجود و مسیری که آب طی می‌کند و همچنین امکان پمپاژ بخشی از این آب در زمین‌های کشاورزی میانه راه، هدررفت آب بیش از این‌هاست.
قرایی با ‌اشاره به دیرهنگام بودن تزریق این حق آبه به تالاب هامون اظهار داشت: توصیه ما به محیط زیست این بود که وقتی آب موجود از رهاسازی اولیه به مرز خشک شدن برسد رهاسازی دوم انجام شود تا میزان ماندگاری آب نیز بیشتر شود. این در حالی است که فاصله میان دو رهاسازی چیزی حدود 7 ماه شده و کارایی آن را کاهش داده است.
رئیس ‌پژوهشکده تالاب هامون در پاسخ به اینکه پیش‌بینی شما از مدت ماندگاری حق‌آبه رها شده در تالاب چقدر است، گفت: به طور دقیق نمی‌توان پیش‌بینی کرد که این آب تا چه زمانی در تالاب باقی می‌ماند. تنها کارایی این آب در زمان فعلی این است که تا روزهای پایانی سال و تا زمان ورود احتمالی سیلاب به تالاب خاک این قسمت از تالاب مرطوب بماند اما در صورتی که آبی وارد تالاب نشود این آب بیش از یک ماه دوام نمی‌آورد.
وی در پاسخ به سؤال دیگری مبنی بر اینکه همه می‌دانند کانون‌های انتشار ریزگرد در تالاب هامون مربوط به هامون صابوری، هامون پوزک و بخشهایی از تالاب تحت عنوان چنگ خرگوشی، تپه سرخ و.... است، چرا این حق‌آبه به منطقه گردشگری کوه خواجه می‌رود؟ ادامه داد: منطقه کوه خواجه جزو مناطقی از تالاب است که در چندماه اخیر آتش‌سوزی‌های متعددی در آن رخ داده است. به نظر می‌رسد هدایت آب به سمت کوه خواجه با توجه به وجود کانون‌های قوی‌تر ریزگرد در تالاب با هدف کاهش این اتفاقات انجام می‌شود.
قرایی با ‌اشاره به وجود کانون‌های ریزگرد در مناطق مختلف تالاب افزود: در واقع زیرساختی وجود ندارد تا حق آبه داخلی به نقاط بحرانی‌تر تالاب هدایت شود که یکی از دلایل این موضوع مشکلات مالی است، البته خوشبختانه امسال از صندوق توسعه ملی اعتباری برای مبارزه با ریزگردها اختصاص یافت که امیدواریم این اعتبار برای منطقه سیستان نیز هزینه شود.