وقایع اتفاقیه وابسته به محسن فراری در تحلیلی با عنوان «یک ساعت و چهل دقیقه‌ برای هیچ» نوشت: سوال‌ها تکراری است و تکراری‌تر از سوال‌ها پاسخ‌هایی هستند که داده می‌شد. سوال‌کنندگان مشخص بودند و حسن روحانی حتی یک جمله جدید و مهم را در نشست خبری‌اش عنوان نکرد. حتی شاید اگر آیکون«زنده» بالای صفحه نمایش نباشد باور اینکه این نشست زنده است و رئیس‌‌جمهور مشغول زدن همان حرف‌های تکراری
۶ ماه اخیرش است سخت می‌بود.
حسن روحانی در دومین نشست خبری‌اش یک ساعت و چهل دقیقه پاسخگوی سوالاتی بود شبیه سوالات همان گفت‌وگوی تلویزیونی چند هفته پیش‌اش. سوال‌کنندگان گلچین شده بودند و پیش از نشست خبری مشخص بود نمایندگان کدام رسانه‌ها فرصت حضور پای میز سوال را پیدا می‌کنند و سوال‌ها هم برای تیم دولتی‌ها مشخص بود. همین هم شد که روحانی برای چندمین بار در ماه‌های اخیر تکراری‌ترین حرف‌هایش را زد. سوالات در دو حوزه سیاست‌خارجی و اقتصاد می‌چرخید و رئیس‌‌جمهور هم از شنیدن چنین سوالاتی و پاسخگویی آسان به آنها لذت می‌برد. چند هفته بعد از پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ او یک جمله طلایی امیدبخش گفته بود: «در دولت آینده بنای ما بر این است که ارتباط دولت و رسانه‌ها ارتباطی دوسویه باشد یعنی رسانه‌ها برای پیشبرد اهداف مدنظر مردم، نظام و دولت به دولت کمک کنند و از طرفی دیدگاه‌ها و انتظارات مردم را به دولت منعکس کنند». بنای روحانی اما بر این پاشنه نچرخید. چهار سال و هشت ماه است که به ساختار رسانه‌ای دفتر رئیس‌‌جمهور ایراد وارد می‌شود. ایرادات نه‌تنها در چهار سال گذشته رفع نشد بلکه کورسوی امیدی که برای تغییر این فضا وجود داشت هم با حضور محمود واعظی در راس دفتر رئیس‌‌جمهور و نوع تعامل او با رسانه‌ها تاریک شد. چینش رسانه‌ای دفتر رئیس‌‌جمهور تا اینجای کار آن‌چنان تغییری نکرده و همین هم باعث شده است آوردن مجری‌های جدید یا برگزاری نشست خبری هم رسانه‌ها و مخاطبان را راضی نکند. ترکیب سوال‌کنندگان به گونه‌ای بود که نمایندگان برخی رسانه‌ها از همان ابتدا امیدی برای سوال پرسیدن نداشتند. اما چرا روال دفتر رئیس‌‌جمهور تغییری نمی‌کند؟ حسن روحانی به گواه آنها که او را خوب می‌شناسند نه‌تنها آن‌چنان علقه‌ای به رسانه‌ها ندارد بلکه ترجیح اصلی‌اش این است که از آنها فاصله هم بگیرد.
 همین هم باعث شده بود که حتی در روزهای پیش از رئیس‌‌جمهور شدنش برای اظهارنظر سایت خبری آفتاب که متعلق به طیف نزدیک به خود او بود را انتخاب کند. همین هم شد که روحانی در طول چهار سال و هشت ماهی که ردای ریاست‌جمهوری را بر تن کرده است خسته‌کننده‌ترین نشست‌های خبری و گفت‌وگوهای ویژه را داشته است. نه‌تنها تیم رسانه‌ای روحانی بلکه خود او هم بیشتر تمایل به «مونولوگ» دارند تا «دیالوگ». هرچند روحانی رأی‌اش برای چهار سال باقیمانده را گرفته است اما وقت آن رسیده است که روحانی برای «هیچ» یک ساعت و چهل دقیقه رسانه‌ها را منتظر خود نگذارد.