80 درصد کل بودجه در قبضه دولت است(خبر ویژه)
برخلاف تبلیغات پوپولیستی برخی مدیران اجرایی و رسانههای همسو، بودجه کشور در کنترل و اختیار دولت است.
این خبر را روزنامه جوان منتشر کرد و نوشت: در چند سال اخير، در ماههاي پاياني سال و موعد بررسي بودجه كل كشور، فضاي رسانهاي متأثر از لايحه بودجه شده و اظهارنظرهاي متفاوتي درباره ميزان و يا تغيير بودجه هر يك از دستگاهها و نيز كمكهاي مالي به مؤسسات خارج از دولت طرح ميگردد. اما آنچه امسال را از اين نظر متفاوت كرد همراهي بيسابقه برخي مسئولان دولتي و بخصوص شخص رئيسجمهور با اين جريان رسانهاي بود.
فضاي رسانهاي كه برخي مديران اجرايي در حال شكلدهي به آن بوده و هستند، به دنبال القاي آن است كه بخش عمدهاي از بودجه كشور در اختيار دولت نيست و بهتبع آن دولت در اداره كشور كارهاي نيست. اين ادعا به دلايل مختلف فاقد اعتبار است.
بر اساس گزارش مركز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي، حدود 80 درصد از 2831 هزار ميليارد ريال بودجه دستگاههاي اجرايي ملي به دستگاههاي داخل
قوه مجريه تعلق ميگيرد و البته اين بهجز بخش عمده بودجههاي استاني و محلي است كه بازهم به دستگاههاي وابسته به قوه مجريه تعلق خواهد گرفت. در واقع 20 درصد باقيمانده سهم باقي دستگاههاي كشور، از جمله نيروهاي مسلح، قوه قضائيه، مجلس شوراي اسلامي و... است.
بر اساس روال بررسي بودجه، لايحه بودجه در دولت تهيهشده و به مجلس تقديم ميگردد. در مجلس نمايندگان ملت بار ديگر لايحه تنظيمي دولت را بررسي كرده و بر اساس قواعد منطقي و برآورد از نيازهاي كشور اصلاح و تصويب ميكنند. در تمام سالهاي گذشته همين روند حاكم بوده و نمايندگان مردم بودجه را بررسي و تصويب كردهاند. اين ادعا كه مردم در مورد بودجه نظر ندادهاند، تا حد زيادي «پوپوليستي» است.
پسازآنكه بودجه تصويب و به تأييد شوراي نگهبان رسيد، از سوي رئيسجمهور ابلاغ شد، تازه مهمترين مرحله واقعي بودجه شروعشده و آن «تخصيص» است. اين مرحله كاملاً در اختيار دولت است و تجربه نشان داده كه دولتها از ابزار نامحسوس اما تأثيرگذار تخصيص بودجه همواره استفاده كردهاند. ماجرا وقتي حساستر ميشود كه همچون سالهاي اخير كشور با كاهش درآمد و كسري بودجه مواجه شده و معمولاً اينجا تيزي چاقوي تخصيص گلوي دستگاهها و نهادهاي خارج از دولت را بيشتر ميخراشد. بررسي ميزان تخصيص بودجه در دستگاههاي ملي در سالهاي اخير نشان ميدهد بيشتر نهادهاي خارج از قوه مجريه و يا مؤسسات فرهنگي دريافتكننده كمك، بخش قابلتوجهي از ميزان بودجه مصوب ساليانه خود را دريافت نكردهاند و ميان بودجه مصوب و ميزان تخصيصي به آنها فاصله معناداري وجود دارد. بهعبارت ديگر، ماجراي حكايت «آش نخورده و دهان سوخته» است.
ازآنچه گفته شد، روشن است كه برخلاف تبليغات پوپوليستي برخي مديران اجرايي و رسانههاي همسو با آنها اتفاقاً بودجه كشور در كنترل و اختيار
دولت است.