جنبش هتحياه
جنبش هتحياه يا البعث، از نئوفاشيست‏ترين سازمان‏هاى افراطى و نژادپرست در فلسطين ‌‏اشغال شده است. اين سازمان به عنوان اعتراض به انعقاد قرارداد كمپ‌ديويد و پيمان صلح اسرائيل با مصر، از جنبش حيروت منشعب شد؛ و به صورت يك جنبش مخالف با اين قرارداد، كمپ ديويد را يك عقب نشينى از سوى اسرائيل توصيف كرد.
گروه هتحياه در زمينه‏ مالى، با شمارى از گروه‏هاى تروريستى - فاشيستى پيوندهايى دارد. وجه مشخص هتحياه نسبت به ساير گروه‏هاى تروريستى صهيونيستى، آن است كه به طور متوسط داراى سه نماينده در کنسیت اسرائيل است. اين گروه سه هفته پس از اشغال لبنان توسط نيروهاى نظامى رژيم صهيونستى، به ائتلاف دولتى پيوست.
وزير اين گروه در كابينه‏ اسرائيل، يوفا نئمان؛ وزير علوم و توسعه، و رئيس كميسيون وزارتى امور مهاجرت بود. پس از مدتى از تشكيل اين جنبش؛ بخشى از گروه گوش آمونيم، و جنبش جانبازان سرزمين كامل اسرائيل، به آن پيوستند. اين جنبش، همچنين همكارى‏ها با جنبش كاخ همكارى دارد.
اهداف سياسى اين جنبش، عبارتند از:
تجديدنظر در قرارداد كمپ‌ديويد و صلح با مصر؛ عدم عقب‏نشينى اسرائيل از مناطق اشغالى، تشكيل حكومت اسرائيل در جولان، سامره، غزه؛ و اسكان يهوديان در تمامى سرزمين‏هاى اشغالى. در آستانه‏ پارلمان يازدهم، اين جنبش به حزب تسومت كه ايتان رئيس سابق ستاد ارتش، بنيانگذار آن بود پيوست.
نظرات سياسى ايتان بر مبانى ذيل استوار بود:
1- سرزمين اسرائيل از آن اسرائيلى‏ها است.
2- ضرورت اقامت در تمامى سرزمين‏هاى اسرائيل.
3- صلح با اعراب، بدون واگذارى يك وجب از خاك اسرائيل به آن‏ها.
4- بازگشت، و عمل به فرهنگ و سنن عبرى.
5- تعميق فرهنگ صهيونيسم.
به دليل تطابق ديدگاه‏ها و مواضع جنبش هتحياه با ديدگاه‏هاى اين حزب، اين گروه تاكنون نقش عمده‏اى در پشتيبانى از دولت گسترش‌طلب آن ايفا كرده است. در اظهارات يوفان نئمان در مصاحبه با خبرنگار روزنامه‏ معاريو دوف گلداشتاين، ويژگى توسعه‏طلبى ديده مى‏شود. وى گفته است:
«بدون شرم و خجالت در برابر شما اعتراف مى‏كنم كه ديدگاه من نسبت به سرزمين لبنان تا رودخانه‏ ليتانى، شبيه نظر من به سرزمين اسرائيل است.»
اين رؤياهاى گسترش‏طلبانه تنها مختص به نئمان نيست؛ بلكه ويژگى مشترك تمامى رهبران برجسته‏ و غيربرجسته جنبش هتحياه، و نيز تمامى هواداران صهيون‏گراى آن است. اين امر نوعى از هماهنگى درونى براى اين گروه ايجاد مى‏كند كه سرچشمه‏ آن، يگانگى هدف توسعه‏طلبانه، و دشمنى و نفرت نسبت به عرب‏هاست. اغلب طرفداران اين جنبش، از ميان جوانان كم‏سن و سال و افراطى يهوديان شرقى و غربى مى‏باشند.
جنبش هتحياه، در پارلمان‏هاى دهم، يازدهم و سيزدهم شركت كرده؛ و در دولت بيستم، بيست و يكم و بيست و دوم نيز نقش داشته است.
تعدادى از رهبران برجسته‏ اين جنبش، عبارتند از: يوفال نئمان، گيتو لاكوهين، گرشون شوحط، رفائيل ايتان، اليور فالدمان و حنان بورات كه همگى راست‏گراى افراطى هستند.
گروه حشمونائيم
اين گروه، يكى از گروه‏هاى تروريست فاشيستى است كه در فلسطين اشغالى تأسيس شده است. نام ديگر آن سازمان لرنريست‏ها مى‏باشد، كه برگرفته از يوئيل لرنر، رهبر و بنيانگذار اين گروه است. اين گروه همچنين از ايده‏ئولوژى جنبش كاخ تأثير پذيرفته است؛ چون رهبر و مؤسس آن يوئيل لرنر، يكى از اعضاى برجسته و پيشين كاخ بوده است.
وجه مشخص عمليات اين گروه، عمليات قهرآميز و خشونت‏بار آن است. اعضاى اين گروه از آموزش نظامى بالايى برخوردارند. محافل پليس رژيم صهيونيستى بر اين باورند كه شمار بسيارى از اعضاى اين گروه جوانانى هستند كه سنى بالاتر از بيست سال دارند، و خدمت اجبارى خود را در ارتش اسرائيل به پايان رسانده‏اند.
از مهم‏ترين هدف‏هاى اين گروه، چيرگى بر بيت‏المقدس؛ و بيرون راندن ساكنان عرب از تمامى قدس، و به طور كلّى از آن چه كه سرزمين اسرائيل مى‏نامند، است. آنان معتقدند كه اين سرزمين بايد به طور محض به يهوديان اختصاص داشته باشد.
يكى از رهبران اين سازمان به نام يورى هلر، به اين امر اشاره كرده است.
شايد به دليل همين هدف باشد كه شمارى از فارغ‏التحصيلان حشمونائيم در ميان محله‏ اسلامى بيت‏المقدس عربى، يك محله‏ مهاجرنشين يهودى ايجاد كرده‏اند.
پدر روحى اين جوانان، خاخام اويگدور تفنتسال، رئيس انجمن تاج كهن، و ملقب به خاخام شهر كهن است. از مهم‏ترين عملياتى كه به «حشمونائيم» نسبت داده مى‏شود، تلاش آنان براى منفجر كردن گنبد صخره، در ژوئن سال 1982.م بود. ليكن به سبب كشف تصادفى مواد منفجره پيش از وقوع انفجار، اين عمليات با شكست روبه‏رو شد.»