«کیهان» تاوان کدام گناه را می‌دهد؟
دکتر محمدحسین رجبی دوانی
روزنامه «کیهان» براساس شکایت دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، توسط دادستانی تهران به سبب «اقدام برخلاف سیاست‌های اصولی و بیّن جمهوری اسلامی در مسائل و امنیت منطقه‌ای» برای دو روز توقیف شد.
روزنامه «کیهان» براساس شکایت دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی توسط هیئت نظارت بر مطبوعات به مدت دو روز توقیف شد.
روزنامه «کیهان» طبق حکم شعبه دوم بازپرسی دادسرای فرهنگ و رسانه با اعلام سرپرست اداره کل مطبوعات و خبرگزاری‌های داخلی وزارت ارشاد برای دو روز توقیف شد.
هر کدام از این خبرها درست و بقیه نادرست باشد، آنچه مسلم است روزنامه کیهان به اتهام «اقدام مغایر امنیت ملی» توقیف شده است. شگفتا از دادستانی، شورای عالی امنیت ملی و دبیرخانه‌اش، هیئت نظارت بر مطبوعات، دادسرای فرهنگ و رسانه و اداره کل مطبوعات و خبرگزاری‌های داخلی وزارت ارشاد و... که چقدر سریع با احساس مسئولیت درباره مصالح نظام جمهوری اسلامی و امنیت ملی عکس‌العمل نشان می‌دهند و به وظایف(!) خود عمل می‌کنند!!
سالهاست که اشخاص و جریان‌های سیاسی زاویه‌دار با نظام در موضع‌گیری‌های رسمی و در مطبوعات خود و سایر رسانه‌ها امنیت ملی و مصالح نظام را به چالش کشیده و بعضاً با دشمنان قسم‌خورده نظام همگام و هم‌زبان شده‌اند اما دریغ از یک برخورد مناسب قضایی یا دولتی و اجرایی.
اما وقتی روزنامه کیهان که در صف مقدم جبهه دفاع از انقلاب اسلامی و ارزش‌های آن و مورد بغض و کینه رسانه‌های پلید استکباری و منحرفان داخلی قرار دارد، مطلبی را از جنبش انصارالله یمن بازگو می‌کند، اقدام آن مغایر امنیت ملی تشخیص داده و توقیف می‌شود.گویا زمانه کاملاً عوض شده است اگر کسی به واسطه برخورداری از پشتیبانی قدرت و ثروت و موقعیت سیاسی، چوب حراج به امنیت ملی بزند، ایرادی ندارد اما دلسوزان انقلاب و نظام چنانچه در برابر دشمنان کشور موضع بگیرند باید تاوان پس دهند. «کیهان» تاوان ایستادگی در مقابل دیپلماسی ذلت و خفت را پس می‌دهد؛ آنها که حالا پس از اتلاف چندین سال از عمر دولت و سرمایه‌های مادی و معنوی نظام به «دیوانگی» در اعتماد به آمریکا و مذاکره با آن اعتراف کرده‌اند و از خرج کردن دروغین وجود مقدس امام حسین(ع) برای سیاست دیوانه‌وار خود مبنی بر «درس مذاکره» آن حضرت ابا نداشتند و آنچه را که کیهان و سایر دلسوزان نظام و انقلاب از آغاز هشدار داده بودند، اینک از سوی دشمن عملی‌شده یافته‌اند، درصدد انتقام از آنان برآمده‌اند که چرا «دیوانگی» ما را برملا کرده‌اند!
اگرچه روزنامه کیهان خالی از اشکال نیست ولی چه کسی است نداند این روزنامه و شخص مدیر مسئول مبارز و انقلابی و ولایتمدار آن سپر بلای امنیت ملی در توطئه‌های خائنانه عناصر منحرف مدعی اصلاحات از سال 76 تاکنون به ویژه در جریان فتنه‌های آمریکایی سال 78 و 88 بوده‌اند. مگر کیهان از همان آغاز «اعتماد کردن دولت به شیطان بزرگ» و «فریب خوردن از لبخندهای آنان» در جریان مذاکرات هسته‌ای هشدارها نداد که ناجوانمردانه توسط رئیس‌جمهور و اطرافیان و همراهانش بارها مورد توهین و استهزاء قرار گرفت؟ آیا آن هشدارها مغایر امنیت ملی بود یا نابودکردن دستاوردهای عظیم هسته‌ای کشور در اعتماد به دشمن در ازای «برجام تقریباً هیچ».
اگر تیتر روزنامه کیهان که مطابق با خبری مسلم و قطعی و به صورت کاملاً حرفه‌ای منعکس شد مغایر امنیت ملی و مستوجب برخورد و توقیف باشد و «دادستانی» به این سرعت نسبت به آن عکس‌العمل نشان دهد، این موارد را که در ذیل می‌آید، حداقل غیر از «گرا دادن به دشمن» مصداق چه چیز دیگری می‌توان دانست؟
1- مگر در موقعیتی که سیاست نظام مبتنی برحفظ حاکمیت فعلی سوریه اعلام شده بود، آقای هاشمی رفسنجانی در سخنانی که به شدت مورد استقبال آمریکا و اذنابش قرار گرفت، نگفت دولت سوریه علیه مردم آن کشور سلاح شیمیایی به کار برده است؟ و دولت اوباما بر مبنای همین حرف کاملاً مغایر با مصالح و سیاست نظام، اعلام کرد ایران که متحد سوریه است، اعتراف به کاربرد سلاح شیمیایی حکومت سوریه کرده و در پی تصویب قطعنامه‌ای در سازمان ملل برای حمله به سوریه بود که با وتوی روسیه مواجه شد.
2- در بحبوحه تهدیدات گسترده رژیم تبهکار آمریکا علیه ایران اسلامی چه کسی بود که گفت «امروز دنیا دنیای گفتمان است و نه موشک‌ها»؟ و مگر رهبر معظم انقلاب در پاسخ به این سخن سست نفرمود اگر این حرف با آگاهی بیان شده باشد، «خیانت» است؟ راستی چه کسی بود؟!
3- آیا این سخن که «ژاپن و آلمان بعد از جنگ جهانی به جای پرداختن به امور دفاعی در عرصه اقتصادی سرمایه‌گذاری کردند و پیشرفت نمودند و دولت دوم آقای روحانی هم باید چنین کند» در جهت منافع ملی بود؟ آیا سخنان رهبر معظم انقلاب حفظه‌الله تعالی را در حیرت از بیان چنین سخنانی فراموش کرده‌ایم؟
4- آیا در اوج خصومت استکباری آمریکای ددمنش که هر روز اعلام می‌کرد گزینه نظامی علیه ایران روی میز است، همان شخص در سخنانی کاملاً خلاف مواضع رسمی و علنی و راهبردی حضرت امام خمینی(ره) اعلام نکرد که «امام خواهان ایجاد رابطه با آمریکا و حذف شعار مرگ بر آمریکا» بود؟ و مگر به خاطر امثال این نسبت‌های ناروا به ساحت امام(ره) نبود که رهبر معظم انقلاب هشدار صریح «تحریف حضرت امام و راه امام» را در 14 خرداد سال 94 دادند؟
5- آیا سخنان رئیس‌جمهور در تسویه (یا تصفیه) حساب با دولت قبل مبنی بر این که «من کشور را با خزانه خالی تحویل گرفتم» آن هم در موقعی که نمایندگانش مشغول مذاکرات ژنو بودند، در جهت منافع ملی بود که باعث شد دشمن بخشی از امتیازاتی را که برای ما قائل شده بود، پس بگیرد؟
6- مگر سخنان رئیس «موفق»! دیپلماسی این دولت در تریبون رسمی مبنی بر این که «آمریکا می‌تواند ظرف ده دقیقه تمام توان دفاعی ما را نابود کند» در جهت تأمین منافع ملی ما بود؟! سخنان سخیفی که برمبنای دیپلماسی ذلت و خفت آن هم به نام سرافرازترین کشور جهان بیان شد و حتی از حلقوم یک مقام سیاسی کشوری حقیر و کوچک و ضعیف هم بیرون نمی‌آید.
7- در موقعیتی که سپاه سرافراز پاسداران انقلاب اسلامی در برابر تمام توطئه‌های استکبار جهانی در کشور و منطقه ایستاده است، رئیس‌جمهور در هجمه‌ای بی‌سابقه (که معلوم نیست به انتقام کدام کار سپاه بود) اعلام کرد «نهادی که تفنگ و پول و رسانه دارد، فسادآور است...» آیا امنیت ملی کشور را به چالش نکشید؟
8- هنگامی که در حین مذاکرات هسته‌ای، رئیس جمهور در ملأ عام اعلام می‌کند آب خوردن ما، مشکل ریزگردها، اشتغال و ازدواج جوانان ما و... به این مذاکرات بسته است، آیا امنیت ملی و عزت و غرور ملی ما زیر سؤال نرفت؟ آیا کشور ما با این همه استقامت و پایداری بر اصول خود، با این مواضع و سخنان تحقیر نشد؟
9- شاهکار رئیس‌جمهور به عنوان «رئیس شورای عالی امنیت ملی» در حفظ و پاسداری «امنیت ملی» به هنگام «مبارزات» انتخاباتی ایشان به نمایش درآمد، آنجا که برای از میدان به در کردن رقیب، 38 سال انقلاب را از سوی آنان سراسر زندان و اعدام خواند، و شهر موشکی سپاه را مورد حمله و هجمه قرار داد که چرا در موقع مذاکرات ما با آمریکا به نمایش درآمد؟ مذاکراتی که آخر خود ایشان آن را «دیوانگی» خواند.
10- آیا آن سیاستمدار شجاع «خودکارپران» مذاکره کننده که در توجیه گاف بزرگی که برای بازدید دشمن از مراکز نظامی داده بودند، با «شجاعت تمام» گفت که هنگام بازدید آنها بر روی دستاوردهای نظامی محرمانه خود پارچه می‌کشیم که آنها را نبینند!! امنیت ملی را پاس می‌داشت یا به آن چوب حراج می‌زد؟!
11- آیا وقتی مشاور دانشمند(!) رئیس‌جمهور در امور اقلیت‌ها اعلام کرد «امپراتوری ایران به پایتختی بغداد مانند گذشته در طول تاریخ احیا شده است» امنیت ملی کشور را مد نظر داشت که با اعتراض و واکنش منفی دولت عراق روبرو شد؟ بگذریم که این آقا نمی‌داند پایتخت امپراتوری ایران «تیسفون» در مدائن بوده است و «بغداد» در سال 145 هجری در خلافت منصور عباسی ساخته شد!
12- آیا هنگامی که «شهیندخت» دولت در ادامه افاضات حساسیت برانگیز خود اعلام کرد «روستایی در سیستان و بلوچستان داریم که تمامی مردان آن اعدام شده‌اند و بازماندگان آنها امروز قاچاقچی بالقوه هستند»، امنیت ملی کشور خدشه‌دار نشد؟ ادعای دروغینی که با استقبال گسترده معاندان نظام مواجه شد و حتی دادگستری سیستان و بلوچستان علیه وی اعلام جرم کرد! راستی سرانجام اعلام جرم آن دادگستری چه شد؟!
چرا در برابر این دست از آسیب زدن‌ها به امنیت ملی هیچ مرجعی احساس مسئولیت نمی‌کند؟ چرا قوه قضائیه و دادستان به عنوان مدعی‌العموم در مقابل این موارد سکوت می‌کند و حتی اگر در موردی مانند اظهارات رئیس‌جمهور در ایام انتخابات، اعلام می‌کنند که «در وقت مقتضی» با این موارد خلاف برخورد خواهد شد ولی معلوم نیست پس از شش ماه کی وقت مقتضی فراخواهد رسید. دادستانی و هر مسئولی که در توقیف کیهان این قدر سرعت عمل از خود نشان می‌دهند، چرا هنگامی که روزنامه‌های رسوای مدعی اصلاحات در جریان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، بیش از خود آمریکایی‌ها برای پیروزی کاندیدای یک حزب تبهکار آمریکا بر کاندیدای دیگر حزب تبهکار غش و ضعف نشان می‌دهند و حتی روزنامه حقیری پیشاپیش پیروزی کلینتون را جشن می‌گیرد، درباره امنیت ملی و توهین به شعارها و ارزش‌های انقلاب احساس مسئولیت نمی‌کنند و با این رسانه‌های خودباخته و خودفروخته برخوردی صورت نمی‌گیرد؟ اینجاست که معلوم می‌شود کیهان تاوان گناه ایستادگی در مقابل دیپلماسی ذلت و خفت را پس می‌دهد.