چهارشنبه شب هفته گذشته اتفاق تلخی برای فوتبال ایران رقم خورد و تیم‌ جوانان در گروهی که تیم‌های اردن، سوریه و فلسطین حضور داشتند، دوم شد و نتوانست به مسابقات قهرمانی فوتبال آسیا صعود کند. با این اتفاق یک نسل از فوتبالیست‌های ایرانی بار دیگر حضور در مهم‌ترین رویداد فوتبال جوانان یعنی جام جهانی را از دست دادند.
تیم ملی فوتبال نوجوانان که کمتر از یک ماه قبل توانست تا مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی کمتر از ۱۷ سال صعود کند، به راحتی هر چه تمام‌تر حضور در جام جهانی کمتر از ۲۰ سال را از دست خواهد داد. نسل مستعد فوتبال ایران که امیدهای زیادی برای درخشش آنها در آینده وجود داشت، در رقابت‌های مقدماتی قهرمانی آسیا حضور نداشتند اما به طور قطع با صعود ایران به مسابقاتی که سال آینده در اندونزی برگزار می‌شود، شانس کسب سهمیه جام جهانی را هم داشتند.
چه کسی مقصر است؟
1- انتخاب فرهاد پورغلامی برای تیم‌ ‌ملی جوانان در حالی بود که استعدادیابی و انتخاب بازیکنان این تیم از مدت‌ها قبل از حضور او و توسط استعدادیاب‌های فدراسیون و نه مربیان تیم ملی جوانان انجام شد و پورغلامی فقط برای تمرین دادن این بازیکنان انتخاب شد. آیا فدراسیون پنج ستاره جهان، نباید قبل از انتخاب بازیکن به فکر انتخاب مربی باشد؟
2- با بازگشت تیم‌ ‌ملی نوجوانان به ایران، مهدی تاج و محمدرضا ساکت بارها قول حمایت و پرورش بازیکنان این تیم را دادند اما با غیبت ایران در مسابقات قهرمانی آسیا و جام جهانی، این بازیکنان چطور حمایت خواهند شد و در کدام تورنمنت جهانی حضور خواهند داشت. آیا جز این است که این بازیکنان به طور مستقیم وارد رده سنی امید خواهند شد و شاید اتفاقی که برای نسل‌های قبلی نوجوانان - یعنی حذف در رده سنی جوانان - رخ داده بود، در کمین بازیکنان نوجوان فعلی هم باشد؟
3- مهدی تاج در مدت زمانی که هدایت فدراسیون فوتبال را بر عهده گرفته، تیم ملی بزرگسالان را شخصا اداره می‌کند و اداره سایر تیم‌های ملی بر عهده دست راست او محمدرضا ساکت است که به دلیل کارهایی که انجام داد، از سوی کی‌روش کنار گذاشته شد. حذف تیم ملی امید و جوانان از صعود به مرحله نهایی مسابقات قهرمانی آسیا، دلیل محکمی برای تجدیدنظر در اداره تیم‌های ملی توسط یک فرد شایسته‌تر نیست؟
4- بارها گفته شده که نتایج تیم‌ ‌ملی بزرگسالان که هدایت آن را کارلوس کی‌روش بر عهده دارد، جدا از عملکرد فدراسیون فوتبال است و نباید در باد نتایج این تیم خوابید. چرا با وجود تساوی ایران با هدایت کارلوس کی‌روش برابر سوریه در بازی‌های اخیر، رقبای غرب آسیایی از جمله اردن و سوریه این قدر ضعیف تلقی شدند که جوانان مقابل این تیم‌ها به مشکل بخورد؟
5- کمیته فنی فدراسیون فوتبال متشکل از کارشناسانی است که عمری در فوتبال حضور داشتند و احترامشان واجب است اما مشخص نیست که مرتضی محصص و فریدون معینی آخرین بار در چه تاریخی جلسه کمیته فنی را با هم‌سن و سالان خود برگزار کردند و مهم‌تر از همه این که چرا در کمیته فنی فقط مربیان سالخورده و کنار گود نشسته حضور دارند؟ چرا از دو، سه مربی جوان و با دانش امروزی استفاده نمی‌شود؟
6- صحبت‌های فرهاد پورغلامی بعد از حذف ایران در نشست خبری از بی‌اطلاعی او از قوانین مسابقات حکایت دارد که آن را «حق‌خوری AFC» دانست و خواهان بررسی این موضوع از سوی AFC شد. آیا بهتر نبود قبل از اعزام تیم ملی به مسابقات در یک جلسه توجیهی، قوانین را به سرمربی تیم ملی ایران می‌گفتند تا این طور صحبت نکند و باعث خنده خارجی‌ها به فوتبال ایران شود!
نتایج تیم‌ ‌ملی جوانان در مسابقات قهرمانی آسیا باید برای مدیران و متولیان فدراسیون فوتبال سؤالات بزرگی را ایجاد کند چرا که آنها با عملکردشان یک بار دیگر باعث تنزل فوتبال ایران شده‌اند.